Wciąż córeczką

[Relsom]

Kiedyś położysz się do łóżka,
 Gdy dzień już zmyje z twarzy znaki,
 A czas – jak złodziej – w mroku słówka
 Szepnie: „To już, przetasuj karty”.

 

Nie lęk przed jutrem Cię ogarnie,
 Lecz to, co było – zapomniane,
 Zrozumiesz nagle, w ciszy żarnej,
 Że życie – tylko ślad na ścianie.

 

Myślałaś dotąd, że masz czas,
 Że wszystko wróci, jak po burzy.
 Lecz przyjdzie dzień, gdy w lustrze – twarz,
 Która cię z głębi siebie zburzy.

 

  Zobaczysz dziecko w sobie – lęk,
 Zbyt kruche słowo, śmiech zbyt krótki.
 A świat – jak liść – uniesie pręd,
 Zanim odczujesz ciężar skutków.

 

 Bo wszyscy myślą, że są trwalsi
 Niż cień, niż proch, niż czas co pęka,
 A przecież w głowie tej dorosłej
 Wciąż dziecko przed snem bajki czeka.

 

 Zrozumiesz wtedy – w ciszy nocy –
 Że każda miłość też przemija,
 I nie ma raju w ludzkiej mocy,
 Choć serce wciąż go sobie wmawia.
 

A jednak warto – mimo strat –
 Zachować ciepło w pustej dłoni,
 Bo każda miłość zostawia ślad,
 Choć nie powtarza się – w nikłej toni.

 

[Gosława]

@Relsom piękny wiersz 

Myślę że każda kobieta chce zostawić dla siebie małą cząstkę dziecka 

Mikroskopijny błysk w oku czy taką niczym niestłumiomą radość 

 

[Relsom]

@Gosława też tak myślę

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Hiala]

@Relsom w zadumaniu - bardzo ładnie - pozdrawiam