Już dobrze, to sen...

[Hiala]

Jak krople deszczu na szybie —
tak łzy gorzkie po twarzy dziecka spływają,
gdy, rozżalone, za swą matką płacze.
Serce w nim krzyczy i w piersi się szarpie —
jak liść w czasie burzy, co w ziemię się wczepia.

A matki już nie ma.
Zniknęła — na zawsze.
Lecz duch jej wciąż czuwa —
w spojrzeniu, w snach drzemie.
Głos jej jakby szeptał wśród ciszy, jak mgiełka —
z nieba chyba mówi:
„Już dobrze, to sen…”

I choć świat się zmienił,
pustka boli bardzo,
to dziecko powoli bez niej żyć się uczy —
z cieniem jej dłoni
na swoim ramieniu,
z ciepłem jej szeptu w duszy, co pamięta.

Bo miłość nie znika —
ona trwa, wciąż cicha,
jak gwiazda poranna,
która gładzi sen.

[beta_b]

Ładnie. Delikatnie. Bb

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - Bo miłość nie znika —
ona trwa, wciąż cicha,
jak gwiazda poranna,
która gładzi sen. - pięknie - 

                                                         Pzdr.serdecznie.