Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Historia edycji

Należy zauważyć, że wersje starsze niż 60 dni są czyszczone i nie będą tu wyświetlane
Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

@FaLcorN Fajny utwór, faktycznie, ale byłby fajniejszy, gdybyś do końca trzymał się rytmu, który nadałeś wierszowi w pierwszej zwrotce:

 

16 godzin temu, FaLcorN napisał(a):

Zatrzymaj mnie na chwilę,

na jeden czuły szept,

nim pójdę dalej, minę,

jak każdy słodki sen.

 

Wyszedł Ci tutaj jamb, z naprzemiennym, na końcu każdego wersu, akcentem paroksytonicznym i na ostatnią, jedyną w zasadzie sylabę, popatrz:

xXx Xx Xx

xXx Xx X

xXx Xx Xx

xXx Xx X

 

Dalej powyższy wzór zostaje porzucony, a szkoda, ponieważ pierwsza zwrotka brzmi, niczym piosenka. :)

 

Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

@FaLcorN Fajny utwór, faktycznie, ale byłby fajniejszy, gdybyś do końca trzymał się rytmu, który nadałeś wierszowi w pierwszej zwrotce:

 

16 godzin temu, FaLcorN napisał(a):

Zatrzymaj mnie na chwilę,

na jeden czuły szept,

nim pójdę dalej, minę,

jak każdy słodki sen.

 

Wyszedł Ci tutaj jamb, z naprzemiennym na końcu akcentem paroksytonicznym i na ostatnią, jedyną w zasadzie sylabę, popatrz:

xXx Xx Xx

xXx Xx X

xXx Xx Xx

xXx Xx X

 

Dalej powyższy wzór zostaje porzucony, a szkoda, ponieważ pierwsza zwrotka brzmi, niczym piosenka. :)

 

Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

@FaLcorN Fajny utwór, faktycznie, ale byłby fajniejszy, gdybyś do końca trzymał się rytmu, który nadałeś utworowi w pierwszej zwrotce:

 

16 godzin temu, FaLcorN napisał(a):

Zatrzymaj mnie na chwilę,

na jeden czuły szept,

nim pójdę dalej, minę,

jak każdy słodki sen.

 

Wyszedł Ci tutaj jamb, z naprzemiennym na końcu akcentem paroksytonicznym i na ostatnią, jedyną w zasadzie sylabę, popatrz:

xXx Xx Xx

xXx Xx X

xXx Xx Xx

xXx Xx X

 

Dalej powyższy wzór zostaje porzucony, a szkoda, ponieważ pierwsza zwrotka brzmi, niczym piosenka. :)

 

Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

@FaLcorN Fajny utwór, faktycznie, ale byłby fajniejszy, gdybyś do końca trzymał się rytmu, który nadałeś utworowi w pierwszej zwrotce:

 

16 godzin temu, FaLcorN napisał(a):

Zatrzymaj mnie na chwilę,

na jeden czuły szept,

nim pójdę dalej, minę,

jak każdy słodki sen.

 

Wyszedł Ci tutaj jamb, z naprzemiennym na końcu akcentem paroksytonicznym i oksytonicznym (na ostatnią, jedyną w zasadzie sylabę), popatrz:

xXx Xx Xx

xXx Xx X

xXx Xx Xx

xXx Xx X

 

Dalej powyższy wzór zostaje porzucony, a szkoda, ponieważ pierwsza zwrotka brzmi, niczym piosenka. :)

 

Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

@FaLcorN Fajny utwór, faktycznie, ale byłby fajniejszy, gdybyś do końca trzymał się rytmu, który nadałeś utworowi w pierwszej zwrotce:

 

16 godzin temu, FaLcorN napisał(a):

Zatrzymaj mnie na chwilę,

na jeden czuły szept,

nim pójdę dalej, minę,

jak każdy słodki sen.

 

Wyszedł Ci tutaj jamb, z naprzemiennym na końcu akcentem paroksytonicznym i oksytonicznym, popatrz:

xXx Xx Xx

xXx Xx X

xXx Xx Xx

xXx Xx X

 

Dalej powyższy wzór zostaje porzucony, a szkoda, ponieważ pierwsza zwrotka brzmi, niczym piosenka. :)



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Glhxylh_Mxoldq_N 3
      Mój słodki światek

      Przez Glhxylh_Mxoldq_N 3 · Opublikowano

      Pszczoły ćwierkają i nic to nie zmienia. Nic już nie dziwi — Overton miał rację, więc mam benzynę, już podpalam drzewa. Pomagać światu — to kocham najbardziej.
    • Migrena
      Szufla_da

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Nata_Kruk Nata ! Pomyślałem o sobie :) Czasami mam zwariowane fantazje. A ja Cię księżycem tulę do snu :)
    • Alicja_Wysocka
      bajanie cykady

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @MIROSŁAW C. Dzika róża w wierszu to dla mnie metafora kobiety wolnej, nieujarzmionej, która pozwala się dotknąć nie tylko myślą i słowem, ale też czynem. Jest piękna, odświętna i pełna tajemnic i zapachu.  To hołd dla tej dzikiej kobiecości, nieokiełznanej, prawdziwej i pełnej życia, tak jak smak dzikiej róży w słoiku.   Ten wiersz przypomina mi teraz czas dzikiej róży, gdy jej owoce dojrzewają i można z nich zrobić pyszne konfitury. Podarowałam kilka słoików mojemu lekarzowi, który opowiadał, jak wyjątkowy jest to dar natury pełen niebiańskiego smaku.
    • Alicja_Wysocka
      Fart czy pech

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Starzec Wiesz, że Twój wiersz mnie zatrzymał? I teraz myślę sobie - kto tak naprawdę wie, kiedy jest za wcześnie, a kiedy za późno? Wystarczy, że jedno z Was tak pomyśli, a droga się rozminie.
    • Andrzej P. Zajączkowski
      Emily Jane Brontë - Jego kraj może zerwać więzy uległości (His land may burst the galling chain)

      Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano

      Jego kraj może zerwać więzy uległości, Jego lud może znowu zaznać wolności, W ich sercach nadziei tysiąc zagości, Lecz jego nadzieja umarła. Promienie księżyca morze oświetlają, Swobodne fale dziko napierają, A wiatry Gondalu dostojnie grają Swój hymn o północy.   Grają na murach jego więzienia, Budząc w jego sercu wzruszenia, Bo ich dźwięk przyzywa wspomnienia Rzeczy, które się zdarzyły. Jego dusza z wichrem się złączyła I w królestwie śnieżnej ciemności kroczyła, Krainie, która wielką rozpacz kryła, A zwątpienie odebrało głos.   Ziemia Harolda zerwie więzy uległości, Jego lud może znowu zaznać wolności, W ich sercach nadziei tysiąc zagości, Lecz jego nadzieja umarła. Wolność została mu odebrana; Jego przyszłość na ziemi poznana; Jeszcze kilka lat w kajdanach, Potem więzienny grób.   O ile poprzedni wiersz Emily mógł być związany z Gondalem, tu nie ma wątpliwości. Nie jestem tylko pewien kim był ów Harold. Być może chodzi o Geralda z Exiny, uwięzionego i zamordowanego przez podstępnego rywala do tronu Juliusa Brenzaidę.      His land may burst the galling chain, His people may be free again, For them a thousand hopes remain, But hope is dead for him. Soft falls the moonlight on the sea Whose wild waves play at liberty, And Gondal's wind sings solemnly Its hollow midnight hymn.   Around his prison walls it sings, His heart is stirred through all its strings, Because that sound remembrance brings Of scenes that once have been. His soul has felt the storm below, And walked a realm of sunless snow, Dire region of most mighty woe, Made voiceless by despair.   And Harold's land may burst its chain, His subjects may be free again, For them a thousand hopes remain, But hope is dead for him. Set is his sun of liberty; Fixed is his earthly destiny; A few years of captivity, And then a captive's tomb.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...