Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

(*siołek)

wierszyki

Przez wierszyki
w Haiku

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • huzarc
      Pamięć

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Berenika97  Wiersz o pamięci, która nie jest wzniosła, tylko ta codzienna, trochę zmęczona, trochę zagubiona. O kraju, w którym symbole stoją jak pomniki, często niezrozumiane więc nieruchome, ciężkie, a ludzie przechodzą obok nich, jakby bali się ich dotknąć. Nie wiedząc skąd i dokąd kroczy definiująca ich historia, przez co i teraźniejszość wydaje się czymś obcym. 
    • Berenika97
      Nic

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena Stworzyłeś wiersz, który jest jednocześnie kruchy jak szkło i ciężki jak kamień pamiętający martwą gwiazdę. Świetnie opisujesz stan egzystencjalnego zawieszenia. To podróż po świecie, który utracił sens. Studium nicości, która przenika istnienie. A potem, gdy jest się pogodzonym z tym absolutnym mrokiem – dokonujesz niezwykłej wolty. "A jednak - pod popiołem drży iskra: maleńki błąd nicości, który przez ułamek sekundy pomyślał, że chce być." - i wiersz zyskuje zupełnie nowy wymiar. Przechodzisz od egzystencjalizmu bliskiego nihilizmowi do niemal kosmologicznej, teologicznej przypowieści. Ostatnia strofa jest niesamowita. Myśl, że istnienie, światło, czas i miłość rodzą się nie z boskiego planu, ale z "błędu" samej nicości – z jej tęsknoty, z jej "marzenia o miłości" – jest absolutnie piękna i głęboko oryginalna. To tak, jakbyś mówił, że miłość jest siłą tak pierwotną, że potrafi ją wymarzyć nawet pustka. To wiersz bolesny, ale ostatecznie dający niezwykłą, kosmiczną nadzieję.   Więc to iskra jest błędem? To pragnienie – pomyłką w równaniu pustki? A jeśli tak – błogosławiony niech będzie każdy defekt nicości, każde potknięcie ciemności o własną stopę Może miłość to nie to, co rodzi się z pragnienia ale to, co pozostaje gdy pragnienie się wypali i zostanie tylko ten maleńki, uparty puls  
    • Alicja_Wysocka
      Historia o nich

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @tie-break A niech tam się "ta stylistyka" przykleja do Ciebie, trzeba chyba smarować Cię dobrym słowem jak miodkiem :)
    • Wiesław J.K.
      Ewolucja 2-0

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      @Migrena Jacku, komentarz zbędny. Świetny wiersz. Pozdrawiam. 
    • Waldemar_Talar_Talar
      Nie bać się ostatniego zamknięcia drzwi

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      nie potrzeba znajomości by spotkać śmierć wystarczy zwykłe życie by pewność mieć   że ona to nie podróbka że warto ją pod ręką mieć w razie gdy zajdzie taka konieczność   nie potrzeba znajomości by w życiu sobą bywać wystarczy samozaparcie dumnym z tego być   iść obok śmierci być jej wiernym nie bać się ostatniego zamknięcia mijanych drzwi  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...