spoiny

[Wochen]

zapach skóry

w skrzyżowanych ramionach

łączy

żelazo  z drewnem

co wydaje się niemożliwe

pragnie być

spoiwem

w skrzyżowanych ramionach

zapachu skóry

słowie uwięzionym

 

dobrze że wiatr nie słucha

wciska się w szczeliny

czujesz

jak mocno spaja

oddalone od siebie

 skały

[Naram-sin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Wiatr wieje, dokąd chce. - cytat z Biblii.

Jeden z kluczy do wiersza.

 

Pierwsza cząstka utworu może odnosić się do Ukrzyżowania, a jeśli ze św. Janem Ewangelistą powrócimy do początku Wszystkiego i do sprawczej mocy Słowa, to uwięzione  (w ciele umierającego Zbawiciela) słowo jest dopełnieniem tego cyklu, końcem, ale i początkiem. Jednocześnie wiatr (duch, boskość, omnipotencja) staje się wektorem nadziei na życie, trwanie, stabilność świata. Wyobraziłem sobie Słowo jako znak, który należy do materialnej części rzeczywistości, i jego sens, niesiony wszechmocnym powiewem (rzeczywistość duchowa); na tym klasycznym semantycznym dualizmie można oprzeć interpretację nie tylko wiersza, ale całej koncepcji Genesis, a także zwycięstwa życia nad śmiercią.