Spółka ZOO

[yfgfd123]

pręty, stalowe pręty, kody kreskowe

rzeczywistości, cena istnienia - niewola

dziś sztuczny śnieg - jutro szara woda

ten sam jutro upał i nowy przechodzień

 

szkło, śmiejące się w twarz szkło

niby atrapa przeszkody, moja wina i niemoc

dziś nowa miłość - jutro stara przemoc

ta sama wciąż trasa, tylko słabnący krok

 

krew, rozsadza mnie krew, wciąż nie może

znaleźć ze mnie wyjścia, wciąż błądzi po ciele

i nowy znów śnieg, i skażone biele

każą mi ciągle przebywać w pokorze

 

deszcz, niech zmyje mnie deszcz, niech wyniesie

mnie w tło dla wszechświata, w czystość, w nirwanę,

niech echo straconych żyć mi przyniesie

ciszę dla szumu, aloes na rany

 

nie! śmierć? to pokarm dla biednych,

opium dla nędznych dusz, nijakich i mętnych

niech świat wam stoi, taki jaki stał

jak pół grama somy, bajeczny i piękny

 

o jaki świat walczysz, taki będziesz miał

jak pół grama somy, bajeczny i piękny...

[Gość]

Ciężko się czyta, bo niby udaje tekst rymowany, ale z rytmem nie wyszło.

Przypuszczam, że chodzi o zmęczenie rzeczywistością, której podmiot liryczny czuje się więźniem, bez szansy na uwolnienie się z pułapki życia. Trudno mu znaleźć wyjście z błędnego koła zdarzeń i czasu.

Śmierć jest pozornym rozwiązaniem, to najgorszy rodzaj eskapizmu, bo podmiot liryczny ma świadomość, że obraz świata zależy od nas samych, od naszych wewnętrznych kwalifikacji. Soma to magiczny napój (hinduizm), dający energię i poczucie sprawczości. i tym ma być dla człowieka życie.

 

Trochę bym spuścił patosu z tego balonika, np. nędzne dusze itp. wyrażenia brzmią fatalnie. Jeśli zrezygnowałbyś z rymowania, mógłbyś też uprościć język. Nie ma potrzeby spiętrzać metaforyki jak wód na zaporze.