za rękę prowadź gdzie drogą domysły.
czułość niech zmierzą nam kroki i błyski
spomiędzy koron przez księżyc rzucane.
gdy my na palcach, milczący, oddani
każdym muśnięciem i tchnieniem i zmysłem.
(chwilę się boję, że jestem zbyt blisko.
uśmiecham się lekko jedną połową,
gdy druga się boi, że zginiesz mi znowu.)
to co przemilczę uśmiechem dopowiesz.
od ucha do ucha, słowo po słowie.
za ręce pójdziemy wprost przez domysły
w czułości nieznane, sobie tak bliscy.
za rękę prowadź gdzie drogą domysły.
czułość niech zmierzą nam kroki i błyski
spomiędzy koron przez księżyc rzucane.
gdy my na palcach, milczący, oddani
każdym muśnięciem i tchnieniem i zmysłem.
(chwilę się boję, że jestem zbyt blisko.
uśmiecham się lekko jedną połową,
gdy druga się boi, że zginiesz mi znowu.)
to co przemilczę uśmiechem dopowiesz.
od ucha do ucha, słowo po słowie.
za ręce pójdziemy wprost przez domysły
w czułości nieznane, sobie tak bliscy.
za rękę prowadź gdzie drogą domysły.
czułość niech zmierzą nam kroki i błyski
spomiędzy koron przez księżyc rzucane.
gdy my na palcach, milczący, oddani
każdym tchnieniem i muśnięciem i zmysłem.
(chwilę się boję, że jestem zbyt blisko.
uśmiecham się lekko jedną połową,
gdy druga się boi, że zginiesz mi znowu.)
a czego nie mówię douśmiechujesz,
pewność nam w dłonie ukradkiem wplątujesz.
za ręce pójdziemy wprost przez domysły
w czułości nieznane, z nami wciąż błyski.
…tym razem nie odnalazłam się w obrazie, ciut niekonsekwentnie budowanym msz. Już na początku Autor buduje lekki dystans do własnych słów zwrotem coś jakby; później następuje przeładowanie, księżyc, słońce ( choć w innym kontekście - niemniej po sasiedzku), mgły, szron… za mało jest zbudowany nastrój intymny, a za dużo zostało przytoczonych rekwizytów, ale wilcza suita jest piękna, pozdr.
Przez Alicja_Wysocka, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
Przez Roma · Opublikowano
Przez Wędrowiec.1984 · Opublikowano
