kakofonia

[Roma]

w gardle gruz

a kurz szarpie uvulę

rozszarpuje na strzępy

głuche głoski a głośne

 

i syczy spomiędzy zębów

i między zębami szeleści

 

(na dziąsłach wżery

i wrzask w myślach)

w nadziei grzmię już zewsząd

 

nie słyszysz

mam mutyzm

wybiórczy?

nie słuchasz

ty stupor

Edytowane Sobota o 16:48 przez Roma (wyświetl historię edycji)

[Jacek_Suchowicz]

laryngologia razem z fonicą

to chyba jakaś wielka ściema

i stomatolog - niech to licho

on nie chce słuchać - i to jest temat

:)))

[andreas]

@Roma Zdarzają się takie przypadłości, jak w Twoim wierszu. Rozumiem,że metaforycznie pojawiły się w relacji on - ona. A mnie akurat skojarzył się całkiem odwroty fakt w moim limeryku:

 

Bladolica śpiewaczka

 

gdy Jan Kiepura śpiewał w Laosie

Emmie aż wyszły piegi na nosie

do dyrekcji miała żale

nie uprzedził jej nikt wcale

że polski tenor ma słońce w głosie

 

Pozdrawiam.

[Roma]

@Jacek_Suchowicz dzień dobry :) jak dobrze zacząć dzień z takim komentarzem, dziękuję :)

@andreas @andreas aj, miał on słońce w głosie, miał. Tak jak Ty w swoich limerykach ;)

 

[Naram-sin]

No i jak tu się dogadać?

Niepokojąca ta relacja, gdy u jednej z osób manifestuje się silny lęk, a u drugiej nastąpił brak naturalnych reakcji ludzkich. Wyłączenie funkcji odbiorczych i poznawczych, prowadzi do skrajnej niewrażliwości.

Ten wiersz jako kolejny z Twojego repertuaru odzwierciedla rzeczywistość interakcji z osobą zaburzoną, która swoim zachowaniem usiłuje zablokować właściwy przepływ energii. Brak skutecznej komunikacji jest zazwyczaj jej środkiem i celem, bo wtedy ma wrażenie dowolnego kształtowania rzeczywistości tak, aby przede wszystkim zapewnić sobie iluzję ułomnego bezpieczeństwa.

Po drugiej stronie utkwiła podmiotka liryczna w skrajnym stresie, krzycząca do wewnątrz. Nie wiemy, co chce wykrzyczeć. Dopóki nie wyda z siebie tego krzyku, nigdy nie odzyska kontroli nad sobą i nie uwolni się z matni bycia ofiarą.

Edytowane Niedziela o 22:09 przez Naram-sin (wyświetl historię edycji)

[Roma]

@Naram-sin dziękuję za tak dogłębny komentarz, za to, że chciałeś mu się przyjrzeć ze stron psychologicznej. Wszedłeś przez drzwi, które tym, jak i paroma innymi (jak zauważyłeś) wierszami, choć nie chciałam, to jednak lekko uchyliłam.

Podoba mi się Twoje podejście do poezji, na tyle ile zdążyłam je poznać i na tyle na ile myślę, że je rozumiem. Dziękuję za Twoje spojrzenie.

[Roma]

@kollektiv nie zrozumieliśmy się, szkoda, ale może innym razem..

 

Ja podejście do ludzi, zwłaszcza z jakimiś zaburzeniami mam inne.

A w tym wierszu zarówno mutyzm jak i stupor są niedosłowne.

Dziękuję za komentarz i podzielenie się przemyśleniami.