A jednak "we siebie" - dla oddzielenia spółgłosek samogłoską. Nasz język stosuje tu tak zwaną oboczność, stąd mówimy i piszemy zarówno - przykładowo - "we Czwartek", jak I "w Czwartek". Przy czym logiczną jest pierwsza z możliwości: dla łatwiejszej wymowy i dla oddania jej na piśmie.
Skąd "(...) aż tak dramatyczne zakończenie (...)"? Cóż, główna bohaterka jest postacią rzeczywistą, realnego Jerzego odrzuciła w rzeczywistości. Dodam, że odgadłaś powód szybkiego zakończenia: "(...) tak właśnie miało być (...)". Tak zaplanowałem: chcąc oddać wiek prawdziwej Agnieszki ilością rozdziałów - z których ostatni powstał w pewnej odległości czasowej od poprzednich - jako że założyłem jego napisanie w mieście jej zamieszkania, a w którym to mieście mogłem znaleźć się dopiero w wiadomym dniu. Dlatego też rozdział powyższy jest i pozostanie ostatnim. Chyba, że napiszesz kontynuację - rzecz jasna pod własnym literackim pseudonimem.
Pozdrawiam serdecznie.
