ale

[Roma]

wszystko przed jest nieistotne, ale nie teraz,

teraz koi, więc mów. mów dalej.

 

że jestem jak żadna inna,

uśmiecham się najpiękniej,

a słowa to to, co we mnie najcenniejsze.

potem oczy.

od nich rosło twoje serce.

 

uśmiechnę się najpiękniej

i odpowiem.

że jesteś jak nikt inny,

żyjesz najczulej,

a to, co w tobie najprawdziwsze,

to oczy. potem słowa,

które złamią moje serce.

 

a teraz postaw ten przecinek

i mów.

mów dalej.

[Jacek_Suchowicz]

facet stawia przecinek - :)) ciekawa metafora

 

ona uwielbia wciąż słuchać i słuchać

a on wzrokowiec szepcze do ucha

wciąż ją czaruje że taka piękna

a ona słucha i serce pęka

 

...

[Naram-sin]

No i jak długo podmiotka liryczna pozwoli nawijać sobie makaron na uszy?

 

Wydaje mi się, że słowa mają tu być zasłoną dymną. Nie istnieje żadna rzeczywistość między uczestnikami tej relacji, więc trzeba czymś zapełnić powstałą nieoczekiwanie, pustą czeluść. Słowa pozbawione jednak realnej siły sprawczej (choćby w ujęciu performatywnym), są zaledwie przeciwieństwem ciszy, która mogłaby obnażyć ciężką do zniesienia prawdę.

 

Edytowane 4 godziny temu przez Naram-sin (wyświetl historię edycji)