To początek końca

[Poezja to życie]

Świat traci

Swój sens 

 

I umierają gwiazdy 

 

A ciemność jest

Jedynym ratunkiem 

 

Bo ramiona nocy 

Nigdy nie były tak wygodne 

Edytowane 19 godzin temu przez Poezja to życie (wyświetl historię edycji)

[Naram-sin]

O, wreszcie coś autentycznego i, jakby na przekór pierwszej cząstce, z sensem. 

Odbieram jako preludium do stanów depresyjnych, być może na końcu nawet spotkamy Wertera. 
W obrazach (nareszcie) kryje się już jakiś niedopowiedziany przekaz - gasnące gwiazdy symbolizują np. rozczarowania, porażki, a potem nadchodzi chęć zatopienia się w świecie, w którym już niczego się nie czuje, niczego nie pragnie. Świadome wyłączenie zmysłów.

Może po prostu we śnie?

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

To jest dobre, wieloznaczne, bo możemy mówić choćby, jak wspomniałem, o zasypianiu, ale też o zobojętnieniu, ucieczce przed życiem, zamknięciu się emocjonalnym, a nawet o śmierci.