Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

gdzie z ogniem zażartym i czczą polityką

mi źródła potrzeba, w nim wody z kryształu

nimfy lub dwóch i starego satyra

brzozy z huśtawką na skraju ruczaju

 

dzisiaj w Elizjum zagramy Hamleta

księżyc-Ofelia zatonie w strumieniu

ja ducha mam zagrać, gorączkowo biały

na naszym tym skromnym, leśnym przedstawieniu

 

tańczymy dziś razem jak przyjezdna trupa

odegrać morderstwo pośród lekkiej nocy

by zakpić móc w twarz okrutnego króla

króla miejskiej cieśni, co krwią się dziś zbroczył

 

uciekać musiałem od dna codzienności

w wodach zapomnienia powitać dzień nowy

przełknąć obole jak antybiotyki

krew swą rozpuścić w wannie gorącej wody

Edytowane przez yfgfd123 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Przestrzeń sztuki funkcjonuje w tym wierszu jako miejsce ucieczki od rzeczywistości. Po części dlatego, że podmiot liryczny może poczuć kontrolę nad światem, teatr to niejako miejsce umowne, arena do spełniania marzeń, przeżywania emocji, sprawowania władzy, realizowania ambicji. Cały utwór zawieszony został na krawędzi między rzeczywistością a fikcją, między życiem a grą.

 

Formalnie: napisany z wyobraźnią i wyczuciem nastroju; nasycone ekspresją obrazowanie współgra z tematem. Pewien stopień teatralności wynika w naturalny sposób z szekspirowskich odniesień. Rytm trochę się chwieje (raz 11-, raz 12-zgłoskowiec, bez żadnej z góry narzuconej koncepcji).

Opublikowano

… jest w tym tekście pewna odwaga, zadzierzystość i rozmach fantazji w sięganiu po szekspirowskie asocjacje - które nie pozwalają koło wiersza  przejść całkiem obojętnie :), pozdr.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...