Historia edycji

nocą w krwawych ślepiach białego niedźwiedzia gwiazdy migocą jak znicze przy pomniku przyjażni polsko-radzieckiej    pan pali?    dym z ust i w tym samym czasie lubieżne spojrzenie  obezwładniają mnie    pani się czerwieni a ja podziwiam owoc matki ziemi w kobiecej postaci    nie wierzę że jakikolwiek mężczyzna potrafi wspiąć się po białym welonie nie używając dłoni    moja droga w masie rzeczy materialnych jesteś czystym tchnienie świata    w śnieżnej chmurze nad Placem Słowiańskim kryształki lodu dzwonią    na alarm         Lifting2025

Wyjątkowa ważkość treści   Wtedy chmurne było niebo i deszcz padał. Słodkie usta, cudne oczy – jakiż banał. Rozpaliły szczerym ogniem się pochodnie, Ileż razy świat to widział, czuł ponownie.   Oklepany z dawna temat zwyczajności. Taki znany. Mimo wszystko jak się głośnił, Jak się iskrzył, jak się dreszczył sensualnie, Jak zmysłowo, wyjątkowo. Był normalny.   Jedwab skóry, wypukłości, piękno ciała, Odurzenie, tkliwe włosów przebieranie. Taki drobiazg – chyba tęskni za nim każdy, Taki drogi, choć naprawdę tak nieważny.         Marek Thomanek 11.05.2025      

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  Przeważnie to bywa albo jedno albo drugie.

@Agnieszka Charzyńska  Puenta hak gwóźdź :)