Historia edycji

Te smutku łzy stracone dni na szali śmierci składam

Idę we krwi kończy się byt w pręgierzu ciało stawiam

Przenieś mój cień w głęboką toń i w głazach zgasłe oczy

Weź z cierpień moc i marzeń trzos i utop w mej rozpaczy.

Po moje dni ostatnie dni w symfonii krzyk pochowam

I czołgaj mnie i rób co chcesz bym wiarę mógł zachować 

Po zgonu kres po bólu dech krzywd zbitek w pieśń zebranych

W podszyciu drzew słowiczy śpiew i z tęsknym przytulaniem.

Wyrwij mnie stąd w istnieniu moc niech puszczą pręty klatki

I rozważ mnie na szali śmiech na drugiej słów ostatki

Człowieczy los tak kruchy jest prawdziwe miłowanie 

I chciałbym móc na żalu dnie w Twym świecie się odnaleźć.

I porwij mnie nadzieję złóż i w urnie odkręć wieko

Cóż może być gdy czołgam się do ust Twoich daleko

W rozstaju dróg zatrzymał mur ze zdarzeń urojonych

I nie wiem już czemu to ja dziś jestem w proch zmieniony. 

Te smutku łzy stracone dni na szali śmierci składam

Idę we krwi kończy się byt w pręgierzu ciało stawiam

Przenieś mój cień w głęboką toń i w głazach zgasłe oczy

Weź z cierpień moc i marzeń trzos i utop w mej rozpaczy.

Po moje dni ostatnie dni w symfonii krzyk pochowam

I czołgaj mnie i rób co chcesz bym wiarę mógł zachować 

Po zgonu kres po bólu dech krzywd zbitek w pieśń zebranych

W poszyciu drzew słowiczy śpiew i z tęsknym przytulaniem.

Wyrwij mnie stąd w istnieniu moc niech puszczą pręty klatki

I rozważ mnie na szali śmiech na drugiej słów ostatki

Człowieczy los tak kruchy jest prawdziwe miłowanie 

I chciałbym móc na żalu dnie w Twym świecie się odnaleźć.

I porwij mnie nadzieję złóż i w urnie odkręć wieko

Cóż może być gdy czołgam się do ust Twoich daleko

W rozstaju dróg zatrzymał mur ze zdarzeń urojonych

I nie wiem już czemu to ja dziś jestem w proch zmieniony. 

Te smutku łzy stracone dni na szali śmierci składam

Idę we krwi kończy się byt w pręgierzu ciało stawiam

Przenieś mój cień w głęboką toń i w głazach zgasłe oczy

Weź z cierpień moc i marzeń trzos i utop w mej rozpaczy.

Po moje dni ostatnie dni w symfonii krzyk pochowam

I czołgaj mnie i rób co chcesz bym słowa mógł dotrzymać 

Po zgonu kres po bólu dech krzywd zbitek w pieśń zebranych

W poszyciu drzew słowiczy śpiew i z tęsknym przytulaniem.

Wyrwij mnie stąd w istnieniu moc niech puszczą pręty klatki

I rozważ mnie na szali śmiech na drugiej słów ostatki

Człowieczy los tak kruchy jest prawdziwe miłowanie 

I chciałbym móc na żalu dnie w Twym świecie się odnaleźć.

I porwij mnie nadzieję złóż i w urnie odkręć wieko

Cóż może być gdy czołgam się do ust Twoich daleko

W rozstaju dróg zatrzymał mur ze zdarzeń urojonych

I nie wiem już czemu to ja dziś jestem w proch zmieniony. 

Te smutku łzy stracone dni na szali śmierci składam

Idę we krwi kończy się byt w pręgierzu ciało stawiam

Przenieś mój cień w głęboką toń i w głazach zgasłe oczy

Weź z cierpień moc i marzeń trzos i utop w mej rozpaczy.

Po moje dni ostatnie dni w symfonii krzyk pochowam

I czołgaj mnie i rób co chcesz bym wierność mógł dochować

Po zgonu kres po bólu dech krzywd zbitek w pieśń zebranych

W poszyciu drzew słowiczy śpiew i z tęsknym przytulaniem.

Wyrwij mnie stąd w istnieniu moc niech puszczą pręty klatki

I rozważ mnie na szali śmiech na drugiej słów ostatki

Człowieczy los tak kruchy jest prawdziwe miłowanie 

I chciałbym móc na żalu dnie w Twym świecie się odnaleźć.

I porwij mnie nadzieję złóż i w urnie odkręć wieko

Cóż może być gdy czołgam się do ust Twoich daleko

W rozstaju dróg zatrzymał mur ze zdarzeń urojonych

I nie wiem już czemu to ja dziś jestem w proch zmieniony. 

Te smutku łzy stracone dni na szali śmierci składam

Idę we krwi kończy się byt w pręgierzu ciało stawiam

Przenieś mój cień w głęboką toń i w głazach zgasłe oczy

Weź z cierpień moc i marzeń trzos i utop w mej rozpaczy.

Po moje dni ostatnie dni w symfonii krzyk pochowam

I czołgaj mnie i rób co chcesz bym wierność mógł dochować

Po zgonu kres po bólu dech krzywd zbitek w pieśń zebranych

W poszyciu drzew słowiczy śpiew i z tęsknym przytulaniem.

Wyrwij mnie stąd w istnieniu moc niech puszczą pręty klatki

I rozważ mnie na szali śmiech na drugiej słów ostatki

Człowieczy los tak kruchy jest prawdziwe miłowanie 

I chciałbym móc na żalu dnie w Twym świecie się odnaleźć.

I porwij mnie nadzieję złóż i w urnie odkręć wieko

Cóż może być gdy czołgam się do ust Twoich daleko

W rozstaju dróg zatrzymał mur ze zdarzeń urojonych

I nie wiem już czemu to ja dziś jestem w proch zmieniony.