.thumb.jpg.303336f3e8d480537eb9604724dbcd6a.jpg)
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Konrad Koper 3 945
Leży czysty, świeży śnieg
w lesie poza miastem.
Dalej wśród starych domów,
ulic, dymiących fabryk
leży błoto śniegowe
jest grząskie i zatrute.
Na oblodzonym szlamie,
przewróciłem się nagle.
Wpadłem w martwą zaspę.
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 36 odpowiedzi
- 728 wyświetleń
-
- 32 odpowiedzi
- 474 wyświetleń
-
- 30 odpowiedzi
- 520 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 447 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 372 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Gosława · Opublikowano
ciągle mam w uszach trzepot ubrań spracowanych ludzi dziwny szelest który nagle przechodzi w drżenie w szalonym pośpiechu stłumione głosy układają się łagodnie jak miękki len na nic wiara w optykę dźwięku wyszumioną przez wiatr który gnie drzewa w pokłonie mocy czucia płytkie i głębokie są jak chwile uchwycone emocją w ruchu tu słońce siada na rzęsach skryta w winorośli łapczywie obizuję palce cierpkie i kwaśne coraz niżej pochylam głowę gubiąc instynkt pozwól mi Panie odnaleźć odpowiedź -
Przez Witalisa · Opublikowano
@Poezja to życie Haikuiści – ze względu na szczupłość formy – mają do dyspozycji słowa-poduszki (makurakotoba), takie stałe epitety, metafory, które odsyłają do wiadomych pól znaczeniowych. Ja tu widzę zabawne (zabawowe) okładanie się poduszkamiZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
@Alicja_Wysocka Tak się utarło, ale niestety ta maksyma mówi coś odwrotnego: Gdzie skarb twój, tam i serce twoje. [literówka: ibi cor tuum] -
-
Przez viola arvensis · Opublikowano
Nie pytaj co słychać u mnie Bo u mnie się nic nie zmieniło Te same upadki i wzloty Ta sama zgubiona miłość Czas stale ucieka tak samo Lecz wcale już za nim nie gonię A życie zadaje wciąż ciosy Przed nimi się dawno nie bronię Raz klęczę, raz wstaję, raz biegnę Raz leżę i nie drgnę czas długi I spala mnie własne cierpienie I łez oczyszczają mnie strugi Ja ciągle ta sama, niezmienna Dziewczynka z zapałką i mieczem Rozpalam ogniki nadziei Lecz otchłań przy nodze się wlecze Nie pytaj co słychać dziś u mnie Niezmiennie śpiew ptaków, szum wody Z naturą zbratana, nią żyję A innym spod nóg zbieram kłody. Nie pytaj, nie pytaj kochanie Bo czy ma to jakieś znaczenia Gdy jutro się zerwę jak listek Niczego w tym życiu nie zmieniam Lecz wszystko mnie zmienia na dobre Na lepsze, być może, którz powie Wciąż unieść się pragnę na wietrze Co słychać- niech on ci odpowie. -
Przez iwonaroma · Opublikowano
Rymy są dla dzieci a morał dla dorosłych :) Czyli... wszyscy zadowoleni :)
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpeg.8d1e56b2d72330af6d9449ccc5aa832c.jpeg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się