Kowal

[Domysły Monika]

Jestem bardzo smutny.

Dam ci supeł z moich myśli,

w oczach moich – usadziła się sędzina 

Gdzie, do licha, jest ta kara?

Cisza wokół, pusty ląd.

 

Nogi stoją, ręce leżą, usta milczą.

W lewo, w prawo,

w tamtym lesie;

I za źdźbłem najmniejszej trawy.

 

Czas rozproszył jego losy,

miłość rzucił między kłosy,

młodość szarpnął, pięścią walnął,

Kto ucieka, tego gonią,

chce na muszę pozamieniał.

 

Siwe włosy, wnuki biegną:

„Czemuś, dziadku, taki smutny?”

Jak się przyznać temu dziecku,

nic nie dzieje się z przypadku.

[Alicja_Wysocka]

@Domysły Monika  Jak w kalejdoskopie, tak migoczą obrazy

[Jacek_Suchowicz]

jak można komuś dać supeł myśli

kto to zrozumie zdoła rozwikłać

gdy nogi stoją a usta milą 

dusza swym śpiewem już mnie zachwyca

:))

 

[Domysły Monika]

@Jacek_Suchowicz

To życia, Jacku, zła strona, gdzie nie dociera promyk słońca, ni wiatr nie muska jej z lekka – tak zwana "blada dupa", co służy wyłącznie do siadania, srania i ewentualnego... kopania.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

- wirtualnie puszczam Ci oczko, by moje paplanie trzy po trzy trochę rozgrzeszyć.

[Roma]

sugestywny, działa na wyobraźnię... pewnie już to pisałam, więc się powtórzę: tworzysz w sposób, który bardzo do mnie przemawia. Pozdrawiam, udanego dnia :)