Samenhof/Piotrkowska

[Tyrs]

 

Estis – mam problem jak cię nazwać. Dokąd odleciałaś?

Tutaj stado bocianów po powrocie z subsaharyjskich

obszarów, Turcji (mały przystanek przy powiewie

arktycznego powietrza). Że też zabrakło mi wyczucia

chłodu. Twoja stówa rzucona jak niedopałek, posiłek

niedojedzony. Nie ma co mówić o żalu – czas płynie i

goi rany (podobno łykasz SSRIe) - dobrze. Ja piję

anyżówkę – która nie tyle mi nie wchodzi, co jej nie

trawię. Whisky wala się po podłodze – to ostatnia

butelka wieloletniej Glenfiddish – którą uwielbiam za

twoje kształty, jeśli się przyjrzeć z bliska, wykapana ty

(mniej taneczna może), jak wróbel rozbity na oknie,

który trzymał najładniejszą gałązkę w dziobie –

zakochany mały ptaszek. Ślepy kurdupel. Zakopałaś

zezwłok w ogrodzie. Wysłałaś kilka zdjęć – w negliżu.

Czas płodzić potomstwo – mówiłaś na dobranoc, owe,

przesławne pa (poza sauną) – mogłaś je nazwać jak

Elon – liczbami, licząc na poprawną wersję. Podobno

nie miałaś okresu przez dwa tygodnie po pijackim

wybryku. Z drugiej strony M. rzygał jak świnia na

chodniku, patrząc na pęd aut i biegających ludzi. Samo

wyproszenie z Farina Bianco było nietaktem, gdy

świętowaliśmy profesurę – do tej pory mam niesmak,

zgagę (po anyżówce), choć jak wspomniał Arouet

(Wolter, niech go szlak za nienawiść do Polaków) –

ogromnie  lubię kobiety, zwłaszcza kiedy są ładne i

chętne. I jak mówił  docent Zanussiego (zbok!, docent,

nie reżyser!) – domyte, choćby w stojącej wodzie.

Niczego nie zostawiam ci po sobie – poza odręcznym

zapisem na wewnętrznej stronie tomiku, godziny

straconej na szukaniu wejścia (przeklętej baby w

drzwiach obrotowych – to aporetyka, bezdroża

intelektu), kwiatów, płaczu (bardziej walenia rękami o

kierownicę, zdychania z głodu w dzień urodzin) – coraz

trudniej trafiam w klawisze, piję anyżówkę, do której

mam uraz, whisky wala się po podłodze (jeśli się

przyjrzeć – to czysta ty), jestem już bardziej

przyzwyczajony do tamtej, gdzie muśnięcie to słowo,

zdanie, akapit – opisujące rezygnacyjne myśli z lekkim

drżeniem rąk (i języka), dalekie od planów spożycia

nadmiaru reglamentowanych leków, skośnych linii na

kończynie, malutkiej kropki pośrodku pieprzyka,

wisielczej bruzdy w kolorze nieszczęsnego Wah –

bezwodny – (i dobrze, to mem z Kwaśniewskim :)) 

tlenek żelaza, hematyt –zamiast wargowej czerwieni.

 

Edytowane 12 godzin temu przez Tyrs (wyświetl historię edycji)

[Tyrs]

@LeszczymDzięki :)