wiosna?
przecieram oczy, wciąż prószy.
źrenice mam skute lodem,
a każdy z widoków to marna atrapa
(wiem)
tęsknotą zniekształcone nasze kiedyś i gdzieś.
odklejam kępki chwil od rzęs, zmywam kontury emocji z ust,
letnie dotyki spływają z letnią wodą.
staję naga,
nie mam nic poza tobą pod paznokciami,
słowami.
chowam za nimi przywiązanie pomylone z miłością,
wstyd, że mimo iż znam prawdę,
zachwycam się rzeźbionymi niedbale karykaturami.
to podłe.
muszę roztłuc ten lód jak lustro,
zapłacić nieszczęśliwymi latami.
zobaczyć jak miriady opadających kryształków oczyszczają powietrze.
śnieżyczki.
(1).thumb.jpg.7c0b4097619d658f3e871e8282fcfe8d.jpg)
