Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wnioski

Duch7millenium
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Duch7millenium

Duch7millenium

Opublikowano
Opublikowano

Na piedestał wyjdź teraz

poprzyj możnych, ocuć ubogich

wskaż drogę szeroką i myśli skieruj łagodnie

niech mowa ukoi umysły

a uśmiech doda pewności

niech się już nie kaleczą nożami

ci, którzy iść chcą do przodu

nucąc pieśni o tym, że im walczyć nie kazano

a bagnety niechaj zabrzęczą, przekuwane w lemiesze.

 

Każdy bowiem bohaterem jest

walcząc o ciszę wieczoru i poranka

światłem oblanego, po nocy ciężkiej.

 

Niech kupi każdy w swoim sercu pałac

wokół siebie na murze stając wyobraźni

tworząc to, czego naprędce nie wyobrażali sobie

nawet renesansowi cudotwórcy wolnej myśli.

 

Niech wolny będzie ptak na niebie,

lis w norze,

wąż na drzewie,

mrówka w ziemi,

a lwy niechaj dumą swoja zwolnią miejsce

gazelom, sarnom i zebrom

 

Hamulce uwolnij bliskich,

pozwól by rzeka płynęła ich marzeń.

 

Rozsiądź się swobodnie w krainie syren

różdżek subtelnie struganych

lekko zapadając w sen

odkurzony ze wczorajszych myśli

dzisiejszymi wnioskami o tym,

co jutro przynieść może,

co jutro przyniesie na pewno.

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Łukasz Jasiński
      Piosenka

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Kwiatuszek
      Pierwsze

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      @Corleone 11 Bardzo przejmujący, chwytający za serce przekaz. Smutne, ale jakie prawdziwe. Pozdrawiam:-)
    • Jacek_Suchowicz
      Piękniejszy Taniec

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      Villanella - jak zegarek ułożonych rymów parę z sensem lekko nie ospale w uszach gra melodia stale :))   gratuluję - ja nie mam cierpliwości    
    • Florian Konrad
      Muskacze chmur II. Z języczkiem.

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      przyciągnij je do mnie z wyżyn. włóż do ust. chcę poczuć zawarte w nich przestrzenie, wizję, fonię, infradźwięki. sam nie jestem w stanie osiągnąć dostępnych tobie pułapów, patrz: kloacznieje mi się z hedonizmu, głowa mimowolnie wpada do miażdżarni i zostaje sprasowana denkiem butli, w której przelewa się przyziemne. nakarm mnie rozdrobnionego. znowu miało miejsce wahnięcie molekularne, poziomy na chybił-trafił przywarły do pionów, góry nie tam, gdzie trzeba sprasowały się z dołami i widzisz, co wyszło: ocknąłem się na Biegunie Polskonocnym, we Włodawie, stolicy Arabii Kanadyjskiej, największego państwa Afryki, zamiast dłoni mam książki, a do gardła przyrosła mi świnia. rusza się, żyje we mnie, wierzga. pułki trumpoidalnych cyborgów, strosząc druciane zaczeski, ciągną pod Smoleńsk, łuny odbijają się w kaprawych oczkach Wołodii, demonstranci padają rażeni bronią soniczną, a ja próbuję jakoś poskładać w głowie ów hipergalimatias. pomóż, choć wszystko notorycznie dezintegruję, ustawicznie kaszanię. nakarm mnie klarowniejszymi widokami, zmień sposób postrzegania rzeczywistości. zrozum, gdyby każde z nas było obrazem, nosiłabyś tytuł: Nimfa przed kryształowym zwierciadłem i była pędzla Vermeera, ze mnie zaś byłby: Dyzma Bończa-Tomaszewski masturbujący się parafinowym odlewem dzioba łabędzia niemego (autor nieznany, akryl na płótnie). zdejmij, proszę, kilka chmur. nasyć mnie. bo jak na razie; wieczorynki we krwi, okruchy szkła zalegające w żołądku.
    • Leszczym
      Pacman

      Przez Leszczym · Opublikowano

      W tym labiryncie bez wyjścia jest li tylko kolejny level. Przemierzasz alejki i łapiesz trójkąty. Stajesz przed takim i nie wiesz czy zjesz go zaraz, czy to kolejna wypowiedź. Najesz się lub nagadasz w liczbie odpowiedniej i przechodzisz do następnego poziomu. Poziomów zresztą jest podobno nieskończona ilość, co notabene zadania nie ułatwia. I wcale nie sądź, że chodzi o jakość, bo liczy się tylko ilość. Jakieś krwiożercze potworki ciągle ganiają za tobą i jest ich zawsze więcej od ciebie. Są silniejsze. Domorosły i samozwańczy poeta innym pacmanom może tylko doradzić, żeby najedli się po kokardę lub nagadali jak najwięcej bzdur wszelakich. Im (nie wiem twórcom gry?). Im więcej tym lepiej. Im głupiej tym właściwiej. Tutaj nie chodzi ani o ideologię, ani o zasadność, ani o przekonanie. Zresztą nawet nie wiadomo czego i kogo. I czy w ogóle, czego nie ma jak sprawdzić. Kłamstwo jest smaczniejsze niż prawda, a zło ciekawsze od dobra. Już nawet niemiłość kocha i ubóstwia bardziej od miłości. Przelotna miłostka jest trwalsza od problematyczności przewlekłości miłości (jeny co za trud). Zresztą ja naprawdę wolę zapominać, aniżeli przypominać. Chętniej wprowadzę w błąd aniżeli uświadomię. Właściwie nawet (podobno liczy się szczerość w tym jednym, największym nakłamaniu) wolałbym nawet, żeby niniejszy tekst nie przypadł ci do gustu, aniżeli się spodobał. Pyk, pyk, gra taka, tak się ma pacman, zresztą w drodze do społecznie upragnionej AI, którą notabene Amerykanie znów wykorzystają Polaków i nie tylko ich.   Warszawa – Stegny, 22.03.2025r.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...