Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

oskoła

MIROSŁAW C.
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

MIROSŁAW C.

MIROSŁAW C.

Opublikowano
Opublikowano

 

dźwięki w eterze

niosą lasem 

zwiastowane przymierze 

 

kwiecień

listopadem przecina oczy

od drzewa do drzewa

mgła 

 

złamana brzoza

niebo spadło na ziemię

i spływam

po liściach w pustkę 

 

aż w ostatniej iskrze

serce rozkłada skrzydła

tchnące snem

i legendą

 

 

 

6
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • andreas
      Ę z ogonkiem

      Przez andreas · Opublikowano

      Z subtelnym poczuciem humoru. Świetnie! Pozdrawiam serdecznie i może dodam swoich pięć groszy.   Roztargniony zakochany   mistrz interpunkcji słał z Ciechocinka miłosne maile lecz bez przecinka więc wyczuła że mu się śni upragniona kropka nad "i" dość oczytana na szczęście Inka
    • Falkone
      Życia tan

      Przez Falkone · Opublikowano

      Gra z nami życie jak tyko chce, Łudzi nas szczęściem, dajemy się Wabić i słuchać, i dążyć tam, Tam gdzie pułapki zastawia nam. Wpadamy w sidła, myślimy że Szczęście chwytamy, po życia kres. Ułuda wielką cieszymy się.... Zostaje tyko zgryzota, cierń. Może ktoś "mądry'" i oprze się, Złudnym nadziejom odpowie.... nie. Może... lecz z życiem nie wygra się, Z czasem swą mądrość .....nieszczęściem zwie. Czy wolą silną opierać się? Czy jakiś mędrzec może to wie? Czy może lepiej z życiem iść w tan? Lecz czy to ważne??? ....efekt ten sam.
    • aniat.
      Ę z ogonkiem

      Przez aniat. · Opublikowano

      Pewna pani bardzo lubiła flirt i grę. Gdy czegoś chciała, mówiła: „chcę”.   Kręciła lokiem, rzucała okiem i usta miała czerwone. A w słowie „chcę” jej „ę” miało filuterny ogonek.   Zalotne brzmienie jej trzepoczących rzęs, burzyło słów jakikolwiek sens.   I czarowała, kokietowała, serce jej drżało namiętnie. A w słowie „drżę” jej „ę” ogonkiem igrało ponętnie.   Aż kiedyś raz, pojawił się przystojny pan, który w zanadrzu miał sprytny plan.   Objął ramieniem, ściągnął na ziemię, rzucił intencją szaloną. Nie dał się zwieść, nie dał się nieść : -„Zostaniesz moją żoną.”   Przepadło gdzieś „chcę”, rozmyło się „ę”, a w kokieterii „i” kropki zgubiło. W jej drżącym „tak” nie było już gry... Była po prostu… miłość.
    • Alicja_Wysocka
      Kapelusze takie duże

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Trochę żal, fakt ale trudno sobie wyobrazić kapelusz na głowie w tłoku w autobusie czy tramwaju. Trzeba by do powozów wrócić, a świat przecież kręci się coraz szybciej. Jednak na odę do kapelusza, zasługuje :)
    • Marek.zak1
      (...)

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Zgadza się a Tatarkiewicz w "O szczęściu" pisze, że szczęście przychodzi często niezauważenie, a jak się człowiek nie zorientuje i go nie zatrzyma, ulotni się. Pozdrawiam po sąsiedzku. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...