Wieś-echo

[m1234]

Głęboka wieś, wieś-echo, kolonia mówili.

Babcia karmiła mnie kurzymi łapkami,

gotowanymi na rosole – cóż to był za przysmak!

W domu nieczęsto podawano takie frykasy.

Ryczałem jak bóbr.

...widzę ściernisko,
czuję zapach słomy,

dotykam papirusowe włosy.

Zjadam czas i opadłe jabłka.

Agrest poniewiera palce -
owoce, rozszczepione źrenice,

oskarżają wiecznie za jasne słońce.

Przygarbiona postać dotyka konia,

szepce zaklęcia - rozpisane układem chmur

obietnice walki ze snopkami na polu za chatą.

Potem leniwy rozejm i maślanka z obłoków.

Nagle powieki obsypane pyłem rezonują dudnienie,

dalekie drżenie szyn szepce: „przyjedziemy wkrótce!” -
zdanie bez podmiotu, odgłosy bez źródła.

Rozciągam je pomiędzy sadem a domem,

chwilowe połączenie miłości z tęsknotą

rozcina zwiewną atmosferę beztroski...

Przeszłość, mgliste archiwum cukru i próchna,

wywołuje mnie co rusz literami innego alfabetu.

Jak spółgłoski miękkie, utykając w gardle,

zamykają głos pomiędzy teraz a wtedy,

złośliwie zawieszają w przestrzeni bez słów.
Uśmiecham się, gdy krzyczą:

“ćmi się czas! czas się ćmi!
kura, słoma, śmiech i ćma
świat się ćmi, czas się tli!”


bo jestem tym zlepkiem zdarzeń, okruchów,

mieszanką brudu spod paznokci

i niedopowiedzeń na białej kartce,

w maszynie do pisania teraźniejszości.

 

Edytowane Wtorek o 15:18 przez m1234 (wyświetl historię edycji)

[Deonix_]

Już tytuł ciekawy :) 

Treść również, osobiste obrazki i ciekawa metaforyka :)

Przeszłość jest o tyle ważna, że pozwala się człowiekowi mentalnie zakotwiczyć w przestrzeni 

i przyznać sobie tożsamość. Ale żeby kreować nowe i przyszłościowe najlepiej skupić się na sobie. 

I swoim "teraz". 

 

Jeden wtręt techniczny, jeśli pozwolisz:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak dla mnie - dotykam papirusowych włosów , albo (to moja propozycja): głaszczę papirusowe włosy :)

 

Pozdrawiam 

 

Deo

[Nata_Kruk]

Tutaj także powiało.. wsią... lubię takie klimaty, są ciekawe porównania, ogólnie, miłe czytanie.

Pozdrawiam.. eM.

[andreas]

Pamiętam, że 100 lat temu spędzałem wakacje na wsi, która jeszcze nie była zelektryfikowana.     Ciekawy, nostalgiczny tekst.