O miłości

[zuzaj]

Przychodzi znienacka, czasem gwałtownie,

Albo spokojnie otwiera warownie,

Ludzie dla niej wiele czasu stracili,

Lecz ona przychodzi w najlepszej chwili.

 

I z dnia na dzień tak zmienia się człowiek,

I nawet zmęczony ma spędzony sen z powiek,

I nawet jak zechce to się skupić nie umie,

Całymi dniami tak chodzi w zadumie.

 

Myśli tak ciągle, 

Lub myśleć nie zdoła,

Jak coś robi to wątle,

Jakby zgrywał matoła.

 

Tak mija mu czas a czasem się dłuży,

I zdaje sobie sprawę, że się zadurzył,

Już myśl każda jest przeniesiona,

By czym prędzej być w kochanych ramionach.

 

Głowę się traci i wszystko inne,

Co było przed tym już jest dziecinne,

I już idea każda za ciasna,

Bo on już wie, że pok

onała go miłość własna.

Edytowane 2 godziny temu przez zuzaj (wyświetl historię edycji)

[poezja.tanczy]

@zuzaj

Bo pokonanie, jakie to spory

Na dokonanie, widać koloryt

 

I tak działa!

Wiersz fajny

M.