2.0
Układam puzzle
własnych słabości
w twardej ramie
czasu
Za rogiem nadzieja
skrzydła uczuć
pragnienia, bliskości
zatrzymaj mnie
jak uśmiech
Mijam lasy - miasta
gdzie drzewa z betonu
pomniki pośpiechu
cementowy kwiat wyrasta..
Morze hałasu..
pod skórą spaliny – ciężkie
statki ze stali – obłoki do snu
ciemne – ropa i auto zapali..
Dokąd to zmierza?
Wolę na łące:
zliczyć kropki biedronce
spojrzeć na jeża
pływam: do Ciebie, do siebie
u źródeł natchnienia
Układam puzzle
własnych słabości
w twardej ramie
czasu
I czasem nadzieja
skrzydła, pragnienia
uścisk dany
jak uśmiech
Jak las mijam
miasta
gdzie drzewa
pośpiechu
to budowli beton
jak kwiat
wyrasta
Morze hałasu
statki ze stali
obłoki spalin
Dokąd to zmierza?
Gdy lepiej na łące
zliczyć kropki biedronce
zerkając na jeża
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
Przez poezja.tanczy · Opublikowano
Przez poezja.tanczy · Opublikowano
