Zgłoś

@Wiesław J.K. Przeznaczenie ,moim zdaniem ,bez fundamentów to tylko fantazja i „ ślepy „ los”,…trzeba zatem je wspierać!Ta rzeczywistość nierzeczywista i my z wiarą w moc nauki..słowa..(takie tam….dobudowania nasze przez życie całe..tworzy nasze przeznaczenie)..może niedopowiedziane ale jeszcze czas i droga..a to jest bazą.

@Wiesław J.K. Opwiem Ci historię.Mój promotor Lothar  Herbst ( Poeta Człowiek)był  internowany i w domu został mały wtedy synek z żoną…a On z zza krat tęsknił tak jak Ojciec.Niedawno ktoś mi kupił na alegro jego wiersze…..wzruszają-zatrzymują.Któryś z nich stworzył taki obraz w mojej głowie.To jego i moja praca.Doceniam czas  i powracające obrazy. @Bożena De-Tre Został jego  synek i żona(synek nie miał żony-:)…poprawka.

@Wiesław J.K. Ładnie zestawienie-porównanie…tak-:)Poezja daje te nowe możliwości poruszania się …płyniemy z prądem rzek do Ocenu…ile smutku jest w treści nie wiem?Każdy musi sam.Dziękuję Wiesławie że wpadłeś z „ wizytą”…

Jest ich na świecie kilka miliardów Wszystkie wesoło patrzą w kwadratowe światełko, z uśmiechem, w myśl tendencji światowych przesuwają raz w lewo, raz prawo, w chromowanej przeglądarce życia tylko, że - czy przesuną w lewo, czy przesuną w prawo - zawsze się cofają mechanika owa, niczym wnioskowanie wstecz, uczy konformizmu, by znów z uśmiechem cieszyć się monopolitstycznym wytworem bogów technologii jawne i świadome posłuszeństwo może dać wolność, lecz po co wybór, gdy człowiek woli więzienie?   Być może lepiej byłoby zostać robotem - tak brzmią ci, których wizja siebie w skórze boga pchnie ku czynieniu tego, co bezwzględne, bezuczuciowe, niewrażliwe Ku byciu workiem nadmorskiego piachu, uderzonym gromem życia, stawiającym ich na nogi - jakby abiogeneza, poranek rozpoczęty kofeinową siekierą   Ile w tym prawdy? Niektórzy w swojej demencji stali się jak dzieci, a one nigdy się nie mylą, tylko, że one zadają pytania, a roboty powodują na ich ustach co najwyżej uśmiech, a w ich sercach ciekawość   Szkoda, że zatruwane tymi "faktami" i "przyjemnościami", tracą duszę i stają się androidami

nie raz na tobie zatrzymał się wzrok   topiąc jak wosk popłynął... w myślach   rumieniąc się nieśmiałością   1.2025 andrew