niech pada

[mariusz ziółkowski]

pocałunek w deszczu szczery
gościńcem czeka szeroko
mokradła zbożem zaścielił
noce zabiera obłokom

 

mostami stoją pragnienia
szarość barwami się dzieli
wiara już budzi i zmienia
dni okradane z nadziei

 

sercu to jednak za mało
i ciągle prosi o jeszcze
tak jakby dobrze wiedziało
co ukryte jest pod deszczem

 

kałuże nie mówią
czasem złośliwie szeleszczą
zostało im tylko wspomnienie
po nocnym deszczu

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 po.. nostalgicznym.. deszczu.

A treść wiersza i tak łapie za serducho... 

Edytowane wczoraj o 19:09 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[mariusz ziółkowski]

@Nata_Kruk nie dziwię się tym propozycjom. Ostatnia strofa celowo odbiega od reszty, ponieważ miała służyć jako refren. To takie moje pisanie rymem od święta. Muzyka już jest. Może kiedyś uda się nagrać.  Serdecznie dziękuję i pozdrawiam. 

[Nata_Kruk]

... jasne.. :) niech będzie refrenem, Twój głos jest decydujący. Do miłego... oby.

[Jacek_Suchowicz]

ostatnia jakby odstaje ale jako refren można całość wziąć w klamrę

 

pod deszczem zazwyczaj smutek

lecz tutaj być może pożar

namiętność buchnie na wietrze

zapłoną nie tylko słowa

:)

[mariusz ziółkowski]

@Jacek_Suchowicz całkiem możliwe, że ostatnia będzie samodzielną miniaturką. Pomyślę. Pozdrawiam.

[andreas]

Muszę przyznać, że podoba mi się . Dodam jeszcze jako ciekawostkę, że właśnie dzisiaj wymęczyłem wierszyk o tej samej tematyce. Pierwsza zwrotka brzmi tak:

 

spadłaś znienacka wiosennym deszczem

w listopadowy mój smutny świat

cały przemoknąć czyż mógłbym nie chcieć

by w ciepłych strugach tak stać i stać

 

Pozdrawiam.

 

[mariusz ziółkowski]

@andreas cieszę się, że przypadł Ci do gustu. Twój zaczyna się obiecująco, więc czekam na całość. Pozdrawiam.