Alicja w krainie czarów

[Antośka]

Za lasem za rzeką 
Gdzie diabeł ziewa do snu 
W krainie czaru i bzu 
Gdy światło nigdy nie gaśnie

i całkiem inne są baśnie 
Raz weszła Alicja z wielkimi oczami 
W różowej sukience

i Misiem Krzysiem.
I zobaczyła krainę ze snu .
Misia przytulasia,
Piękną lalkę Barbie 
Co zawsze jest piękna 
I czasem ma dąsy .
I kota w butach, co ma czarne wąsy, kręci nim dla uciechy , by się pośmiać do dechy.
I był teżI Clown, zakochany Clown
co ma takie duże serce.
Była też zimna Królowa 
Co rozkazy wydawała .
I król był też co, jeżył się jak jeż. 
I pajacyk co rozśmieszał .
Był i kapturek czerwony 
I wilk co za babcie się przebierał.

Efy na dużych kwiatkach się bujały, były ciche i posłuszne.  I kopciuszek również był, ale balu nie było a książę zamienił się w ropuchę, która dusił  wąż. 
Mała Alicja jak to zobaczyła to oniemiała. 
Wpadła w zachwyt i chciała tam być. Bawić się z nimi wszystkim, ot tak dla czasu zabicia . Grać w berka i skakać po rurze i gadać do znużeń.
I nagle zrozumiała, że to nie zabawa  o jakiej myślała, że oni są inni niż w bajkach , co mamą czytała. 
Zabrała misia Krzysia i krainę pożegnała.
Kiedyś w drogę wyruszyła 
Nowa kraina się otworzyła.
Popatrzyła 
wzięła Misia Krzysia 
I wróciła .
Morał dzisiejszej bajki
Dziś są już tylko dziwne bajki.