Klucz klucza

[Słowianin-]

na jednej z dworcowych ławek 

leży płasko i tajemniczo 

tyle przyjazdów tyle odjazdów 

już nawet nie wiem dokąd 

 

a on w pojemnej symbolice 

złoty prosi o odpowiedni zamek

może być z fosą i łucznikami 

można się spierać o uniwersalia 

 

i szukam tych drzwi 

których nie można wyważyć 

inaczej by tak nie kluczył 

póki co swoim nieotwieraniem

 

klucz do dzieciństwa furtki na działce 

w śnie naprawdę nie da się przeskoczyć 

do egzaminu żeby go nie zawalić 

kamieniami alkoholem i ziołem 

klucz do rzeczywistości na komputer

 

i dalej szukam bramy tego klucza

jak stopy kopciuszka dla pantofelka 

bo chociaż blondynka życie to nie bajka

nie ma co gardzić bajkami

 

ślusarz mi kiedyś dorobił 

prosiłem by wskazał wzorzec

powiedział że dostał kopię 

i byłem jedynie rycerzem z kopią 

na wyobrażonym białym rumaku 

Edytowane 2 godziny temu przez Słowianin- (wyświetl historię edycji)

[Angelika2929]

@Słowianin-

Twój wiersz ma w sobie ciekawy kontrast między codziennością a abstrakcyjnymi, niemal metafizycznymi poszukiwania, co nadaje mu głębi i wieloznaczności. Poczucie zagubienia, które przemyka przez tekst ("już nawet nie wiem dokąd"), jest równocześnie pełne refleksji nad tym, co jest naprawdę ważne – kluczami do różnych aspektów życia, które poszukujemy, choć nigdy nie jesteśmy pewni, czy uda nam się je znaleźć.

Motyw klucza jest świetnie rozwinięty: zarówno dosłownie, jak i w sensie symbolicznym, stając się kluczem do dzieciństwa, rzeczywistości, a także do rozwiązywania własnych wewnętrznych konfliktów. To poszukiwanie „zamkniętych drzwi”, które nie chcą się otworzyć, idealnie oddaje stan niepewności i frustracji, z którym boryka się narrator.

Porównanie do Kopciuszka i idea "pantofelka" wprowadza element magii i nadziei, że pomimo tego, iż życie nie jest bajką, nadal możemy dążyć do jakiejś formy harmonii czy spełnienia. Motyw "rycerza z kopią" na białym rumaku to bardzo wymowna metafora, która może oznaczać poszukiwanie własnej tożsamości w świecie pełnym zduplikowanych obrazów i fałszywych idealizacji. W ten sposób wiersz ukazuje zderzenie marzeń z rzeczywistością.

Całość jest bardzo introspektywna i bogata w obrazy, które pozwalają na różne interpretacje. Styl jest pełen gry słów i symboli, co przyciąga uwagę i angażuje wyobraźnię czytelnika. Można poczuć, że to opowieść o poszukiwaniach sensu, o dążeniu do odnalezienia własnej drogi, przy jednoczesnym poczuciu, że wiele rzeczy w życiu jest poza naszą kontrolą.