Historia edycji

Kartofel? Baj, Iwono; myty Tymon owija blef o trak.  

@Angelika2929 bardzo ładnie, z żalem i tęsknotą. Wszystko jest w głowie i sercu - pozdrawiam ślicznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

wybieg    zatracić dla ciebie język i ślinę  materiał szorstki jak piasek a może  ostępy zwyciężające beton za murem    nie do sforsowania bezruch północy  ciężkich od ciszy powiek dzisiaj brzask  nie opluje nieba wszystkimi barwami    świtania smugi szorstkie jak piasek  innymi słowy na przeciw języka  którego nie słychać   

@violetta   Informacja Publiczna   Działka po pawilonie Emilia przy ul. Emilii Plater 51 w centrum Warszawy została wystawiona na sprzedaż. Licytacja odbędzie się już w grudniu.   - dach z pawilonu Emilia w Warszawie zniknął 14 lutego 2017 roku,   - Griffin Real Estate w tym miejscu planował budowę nowego wieżowca,   - obecnie działka w centrum Warszawy została wystawiona na sprzedaż.   Źródło: Internet  Autor: Sylwia Kowalska   Otóż to, pani Wiolu, postawiłbym w tym miejscu pomnik uczestnika Powstania Listopadowego - Emilii Plater i na tym to wszystko polega - niezależność artystyczna - tacy ludzie jak ja - nie mają żadnych szans z polityką i biznesem, dalej: przecież to jest miejsce w samym centrum Warszawy, zlikwidowałbym również parking obok Dworca Centralnego i w tym miejscu postawiłbym Centralną Fontannę, aby zarabiać - trzeba najpierw tworzyć magiczne miejsca - one będą przyciągać turystów, jak już pisałem: zamiast patelni (wejście do centralnego metra) - Centralna Piramida z literą - "M" - na samym szczycie, tam, gdzie teraz jest parking - syf - można byłoby wybudować estetyczny dworzec dla dalekobieżnych autokarów, można? Można! Miasto musi najpierw dać mi umowę o dzieło, potem: mój pomysł idzie dalej - do biurokratów, a od biurokratów idzie do architektów i od architektów do biurokratów i od biurokratów do urbanistów i od urbanistów do biurokratów i wtedy biurokraci powołują komisję konkursową...   Łukasz Jasiński 

Bóg kasuje w człowieku pamięć. Istniejemy przed założeniem świata, my tego już nie pamiętamy. To jest niekończąca się opowieść. Dlaczego snów nie pamiętamy? Dzisiaj mi się śniło, że pojechałam na Ukrainę, po co, później się bałam tam, uciekłam z powrotem do domu.