Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Przemijanie - co dzień stajesz się starszy,

Mniej urodziwy, duchowo dojrzalszy,

Pielęgnuj swe piękno, czystość sumienia,

Posłuchaj jego, piękno tego brzmienia.

 

Przemijanie - materia zapomniana,

Przez każdego tak silnie pożądana,

Zostaw ją w końcu, skup się na sobie,

Bo inaczej legniesz w głuchym grobie.

 

Przemijanie - porzuć ten ciężki bagaż,

Boś ty nie jest w żadnym życiu tragarz,

Idź lekko, dumnie i bardzo życzliwie,

A zaczniesz się kochać, czuć się szczęśliwie.

 

Przemijanie - wszak dusza nieśmiertelna, 

Choć dla większości mocno nieczytelna,

Dorośniesz, zrozumiesz - mówili niegdyś,

Lecz wiek chodzi swą ścieżką, tam, którędyś.

 

Przemijanie - wielki ląd nieodkryty,

Przez nas tak mocno wszerz i wzdłuż przebyty,

Szanuj go i dbaj, jak o swoje mienie,

Nic nie jest twoje, zmień tegoż myślenie.

 

Przeminęło - ból, jędza, tęga rozpacz,

Nie dał nam rady ten ognisty rogacz,

Dobro to wiedza, a zło jest jej brakiem,

Takie wnioski, przechadzając się parkiem.

 

Liście spadają, następuje ów śmierć,

Tego czasu, jak co rok jedynie ćwierć,

Wszystko wróci do życia, odrodzi się,

Człowiek identycznie, lecę dalej, mknę.

Edytowane przez Wewnętrzny Odgłos (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dzień dobry, trochę pan się spóźnił  Przepraszam bardzo, zabłądziłem w próżni  Skąd pan przebywa, opowie pan coś o sobie Jestem dziwną istotą, nie rozumiem sam siebie  Brzmi to znajomo, nie zawsze idzie nam po myśli  Oczywiście, lecz czuje, że moje życie to nieustanny wyścig  Za czym pan tak gna? Jeśli mogę wiedzieć Jasne, że tak. Mogę panu opowiedzieć  Goniłem za miłością i poprawą własnej egzystencji Nie wyszło mi to dobrze, a chciałem być jak sól tej ziemi A więc, co poszło nie tak? Zbyt bardzo się starałem, nie zadbałem o głowę  Teraz nie opuszczam myśli, jakby czarodziej rzucił klątwę  Zabrzmiało to poważnie, może Pan swobodnie spać? Mogę, gdy moje oczy nie mogą rady dać  Chciałbym bardzo Panu pomóc, ma pan jakieś zainteresowania? Uprawiałem dużo sportu, teraz każda czynność jest jak olimpiada Zresztą, jaki Pan? Nikt tak dobrze mnie nie zna, jak moje drugie ja Bardzo dobrze wiesz, że przez ciebie nie mogę spać  Nadchodziłeś zawsze, w najgorszym momencie Chciałeś mej poprawy, teraz jestem tu gdzie jestem  Ty mi doradzałeś, się mną opiekowałeś Gdyby ciebie nie było, było by mi łatwiej  Szanowny Panie, proszę o spokój  Byłem spokojny, lecz ty mi go zabrałeś  Wiem już jedno, odseparuje się od ciebie Ponieważ dla mnie nie jesteś, żadnym człowiekiem 
    • Róże   Że się słowik rozśpiewał nad tobą W ten czas gdy kwitła łąka i maj A słońce które dało ci kolor Widziało krew czerwieńszą niż kwiat   By ciernie co rdzeń plotły ku górze Chciały marzenia oddać niebiosom Mogły na strzępy potargać uczucie Bo ich błękity wziąć same nie mogą
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Samotny podróżnik - Tie-break/listopad 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...