Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Przemiany

DawidIAW
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

DawidIAW

DawidIAW

Opublikowano
Opublikowano

PRZEMIANY

 

Późną jesienią chłód przychodzi w gości,

Chmura za chmurą, już nie tak jak dawniej.

Niebo spowite błękitem tylko z rzadka,

Blaknie lata obrazu ostatni ślad po farbie.

 

Ucichła pieszcząca świergotem gromadka

Co nam z wyraju przynosiła w darze

Śpiew dobrej pogody i jurnej młodości,

Odbitych nadziei słońca promienistych marzeń,

Które wzrastały w nas do płomienności

Roztapiając lody dając byt radości.

 

Liście co wcześniej swą żywą bawiły zielenią

Zatańczą chwiejnie w czerwono żółtych odcieniach

I w głuchym przywitaniu z ziemią

Rozpoczną znów mozolną wędrówkę ku korzeniom.

 

Dni słonecznych głodne 

Gdy słodkim strumieniem

Wzlecą w górę

I znów się zazielenią.

 

Jeszcze owoc zapomniany pozostanie gdzieniegdzie,

Zimny wiatr go nie zwieje ani zwierz go nie zje.

Mimo przetrwa ten ciężki

Czas opadną nadzieje.

Przyjdzie nowe.

On sczernieje

 

Kiedy pani, która stare, zamarłe zamienia,

Swą świeżością byt zastygły wyciąga z uśpienia.

Odegra swoją rolę i tak do znudzenia.

W kołowrotnym tym teatrze nieustannych przemian .

 

 

 

 

 

 

 

 

2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • andrew
      Jaki jesteś

      Przez andrew · Opublikowano

      nie jesteś zimny ani ciepły chowasz się w nijakości zakrywasz nagość wymyśloną przez innych mądrością   nie jest trudno samemu ujrzeć prawdę  wystarczy spojrzeć na stare faktury   nie będziesz przy sutym stole gdy czas się wypełni   zajrzyj w siebie rozpal ogień przy którym ogrzejesz nie tylko dłonie rozjaśni umysł  utopię pochłonie mgła dusza zajaśnieje w czystości będzie biała jak kwiaty jaśminu   zasiądziesz kiedyś  obok Pana   Jezu ufam Tobie   11.2024 andrew Piątek, dzień wspomnienia męki i śmierci Jezusa
    • Łukasz Jasiński
      Testament

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      @Leszczym   Inny przykład? Rosja Polskę straszy, straszy i straszy... Stany Zjednoczone Ameryki Północnej Polskę ostrzegają, ostrzegają i ostrzegają... Ile razy można? Takie zachowanie jest charakterystyczne dla głupich bab, słowem: ręce opadają - nuda, a zagrożenia płyną również ze strony Ukrainy, ojej, Chazarii - potężna oligarchia i ludobójcza ideologia - nazistowska (narodowy socjalizm), niech pan sam sprawdzi: jaki niedługo pomnik powstanie we Lwowie, nie istnieje coś takiego jak ukraiński nacjonalizm - to mydlenie oczu, nacjonaliści nie mordują innych nacji i zagrożenie również płynie ze stronny Świętej Unii Europejskiej (mówię bez ironii) - jej decyzje zagrażają europejskim rolnikom - w konsekwencji: panu i mi, kończąc: każdy przecież kiedyś umrze, nieprawdaż?    Łukasz Jasiński 
    • Jacek_Suchowicz
      pocałunki

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar serdeczne dzięki - dużo całusów życzę!:))     @Rafael Marius Dzięki :)))
    • Xbovski
      Paradoks kota w pudełku

      Przez Xbovski · Opublikowano

      To tylko - małe pudełko   Moja głowa, ciało, dusza, atomy, mikrocząsteczki – wszechświata miazga bez kształtu, bez granic.   Twoje wibracje z głębi muszą mnie złożyć na nowo, w kosmiczną masę, w puls wszechrzeczy, w paradoks – kot Schrödingera w ciemnej materii.   Bez Ciebie – zniknę całkiem      It’s only - small box   My head, body, soul, atoms, microparticles— the universe’s pulp without shape or bounds.   Your deepest vibrations must piece me together again, into cosmic mass, the pulse of all things, a paradox—Schrödinger’s cat in dark matter.   Without you—I vanish totally P
    • kollektiv
      Drżenia niewidzialnych membran

      Przez kollektiv · Opublikowano

      @Arsis są momenty a i całość niczego sobie. Czasami, jak na mój gust, meandrujesz za daleko od epicentrum. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...