Gdzie te nogi

[poezja.tanczy]

Z cyklu: Nietypowe grzybobranie

 

 

Gdzie te nogi

 

Nie widzisz tego, co przed oczami

Zasłaniasz się wciąż banałami

 

Odchodzisz od zmysłów, frustracji

Odpowiedzi bezkształtne w atrakcji

 

Potykasz się z otwartymi oczami

Dlaczego tak tu między nami

 

Wpadasz do rzeki rozkojarzenia

Odbiór i moc do ponaglenia

 

Tylko dalej nie widzisz przyczyny

Tylko ciągle wikłasz się w kpiny

 

Może wypada osiągnąć

A może trzeba ubranie ściągnąć

 

Tylko dlaczego wszystko zamazane

Zlewa się wciąż w jedną plamę

 

Tylko dlaczego na mnie się patrzy

A ja nie widzę, oczy, jak na trzy

 

Więc tu dlatego, to przewidzenie

Więc powód oto, ciągłe zwątpienie

 

Ale jest wyjście, mój brachu drogi

Zapal w końcu światło, a zobaczysz swoje nogi

 

                      //Marcin z Frysztaka

 

 

 

Piszę opowieści, sztuki teatralne, dialogi kabaretowe i wiersze

 

Wszystkie moje książki
         Za darmo
Znajdziesz na stronie:
         wilusz.org