Świat o barwie i smaku betonu

[koralinek]

Ach, jak brzydko jest na dworze –

nawet brokat nie pomoże.

Żadna słodycz tu nie zdziała,

smutek w oku, aż drży gała.

 

Jakaś taka chujowizna,

bladość, swąd i wszech-szarzyzna,

co opięła całą ziemię

niby namiot – ciężkie brzemię.

 

Łezka drąży skałę lica.

Opróżniła się krynica, 

zwala się wprzód zwałem dennym;

brudnym deszczem – tym jesiennym.

 

3 X 2024

[Giorgio Alani]

@koralinek Podoba mi się schludność tego wiersza. Mimo tematu wszechobecnej szarzości jest relatywnie lekki w czytaniu. Odnosząc się do samej treści muszę dodać, że samemu lubię jesień. Jest to idealna pora do kontemplacji, skupienia się na sobie z racji mało przyjaznej pogody, ale również jest to okres, który pozwala nam zbliżyć się do innych ze względu na krótkie dni i długie wieczory, które aż proszą, aby spędzić je u boku bliskich nam osób. 

Pozdrawiam