Pruchna

[Duch7millenium]

Bujaliśmy się na huśtawkach,

graliśmy w karty,

nocowaliśmy pod namiotami,

opowiadaliśmy sobie dowcipy,

szaleliśmy na rowerach po lesie.

 

Dni leciały beztrosko na piciu Coca-coli,

oglądaniu Airwolfa,

AOE na multiplayerze

 

Dorastaliśmy,

z wiekiem zmieniły się smaki,

zaczął smakować Balentines

Tyskie, i inne napoje wyskokowe

 

Chyliliśmy czoła świersczykom,

później długim nogom na chodnikach

by w końcu znaleźć się na łożach rozkoszy

z różnymi charakterkami, foszkami, pazurkami

słowem - pannami

 

Leczu uderzył grom zwątpienia

grom pytań,

różnych teorii,

zaruściałych niezgłębionych wymysłow

bez odpowiedzi

 

I tak patrzyliśmy sobie w oczy

kilka sekund..

kilka minut..

chociaż może i całe życie

chociaż nikt na nikogo nie zwracał wtedy uwagi

i patrząc dostrzegliśmy coś zupełnie innego

 

Wtedy gdy nie pękło nic, a pękło wszystko, miało znaczenie wszystko, a nie miało znaczenia nic.

 

Teraz,

gdy od tego momentu minęło zbyt wiele lat,

zbyt wiele myśli przelało wodę z oczu,

zbyt wiele starań rozbiło się o skorupę z zaschniętego gówna (już rozumiem, dlaczego dzikusy budują z tego domy - bo to twarde jak beton)

 

Powiedziałem "nie".

 

Spoczywaj(cie) w pokoju, bracia i siostry

ciotki, wujki, matki, ojcowie, synowie, wnukowie, babki, pradziadki (chociaż wam to już nie grozi)

 

 

W połowie drogi leżycie, między mną i tym, czego pragnie moje serce, Pruchna

 

 

 

[violetta]

@Duch7millenium no właśnie, czego pragnie? Chcesz domu, chcesz mieć rodzinę? A może Jezusa? Chyba tylko On może coś pomóc:)

Niemniej ciekawy wiersz:)