Historia edycji

@Alicja_Wysocka Dziękuję, ale czy mądra, nie wiem. Miało być zabawnie, ale pewnie nie wyszło :) Niestety, nawet w świetle nie zawsze widzimy się w prawdzie. Takie spojrzenie do wnętrza bywa często nie dość, że trudne, to i złudne, bo każdy je kształtuje w sobie sam. I często, mimo błędów, pazurami broni własnego "ja" a nawet "JA". :))) I chociaż tych 'łatwo-sterowalnych' wokół nas tez nie brak, ostatecznie z rozterkami i tak zmagać  będziemy się sami, we własnych głowach. Wpływ domu, środowiska, szkoły bywa bezcenny, albo tragiczny, jednak rodzi w każdym z nas to genowe ziarnko, którego nikt i nic nie zmieni, więc i jego wartość zależy głównie od nas samych. I w nim tkwi to "coś", co pozwala dostrzec w innych jakiś punkt przyciągania lub przeciwnie - odrzucenia, czy obojętności. Skrajności bywają różne, a nawet ciekawe, ale nie starczyłoby nam na to papieru Alu. Dziękuję. Ale się rozgadałeeem...  :)

@ClaireZmysłowo...

@Marcin Sztelak Puenta właśnie mi się rozwiała. A może to świt zamazał Ci zdjęcie, bo przyszedł sen?

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Poeta musi to umieć. 

@zawierszowana  Ej, wiersz jest jak dla mnie - wołaniem o pomoc i pragnieniem uwolnienia się z chorobliwej samokontroli. Mocno uderza obraz z żyletką i „żyłką”  jakby życie stało na granicy cieniutkiej nici. Do pokochania siebie lustro jest niepotrzebne. Lustro pokazuje tylko odbicie, a miłość do siebie musi mieć źródło w środku.