W Mroku Przemiany: Narodziny Potwora

[CaiusDraxler]

W Mroku Przemiany: Narodziny Potwora

 

 

Zatopiony w Pustce

 

W fotelu doktor N. w ciszy tkwi,
Piotr N. w mroku spędza swe dni,
W pustych ścianach, zatopiony w nicości,
Zagubione marzenia, życie w niepewności.

 

 

Bitwa w Nocnym Gabinecie

 

W chłodnej ciszy nocnego gabinetu,
Doktor Napierała wciąż walczy z potworem.
Pod maską spokoju, gdzie  czai się lęk,
Bestia w jego sercu trawi duszę jak pożar.

 

Oczy, co widziały zło i ból bez miary,
Są teraz lustrem dla demona rozpaczy.
Potwór w jego wnętrzu, rosnący z każdym dniem,
Wgryza się w jego myśli, zatruwa marzenia.

 

Wśród tomów wiedzy, gdzie szukał nadziei,
Potwór karmi się, pożerając każdą stronę.
Każde słowo, każdy szept, co miał nieść ukojenie,
Staje się jadem, co lęk pomnaża.

 

Z głębin umysłu, gdzie chaos się budzi,
Demon z gniewu, z ciemności powstały,
Nie pozwala na spokój, nie zna wybaczenia,
Tylko głód cierpienia, co serce napędza.

 

Każda myśl staje się paszą dla bestii,
Która w mroku duszy swój pałac zbudowała.
Tam, gdzie dawniej była nadzieja i spokój,
Teraz króluje potwór, rządząc bezlitośnie.

 

W ciemności najgłębszej, gdzie gwiazdy są echem,
Potwór w jego sercu swoją siłę roztacza.
Doktor N. z każdą chwilą coraz bardziej tonie,
W otchłani, którą sam niechcący stworzył.