Żelazko z duszą

[Hiala]

Czyściec

Kiedyś, dawno temu.
Na ziemi, na świecie.

Szedł aniołek, w blasku.
Boży, przecież wiecie.

Natknął się na duszę.
Była odrzucona.
Spytał- co porabiasz?
Westchnęła- stęskniona.

Za życia, grzeszyłam.
Czyściec mym ratunkiem.
Dziś, jestem w potrzasku.
W niebie, zamiast mieszkać.
To mieszkam w „żelazku.”

Zewsząd żarem bije.
Mękę, ciągle czuję.
Pomięłam swe życie.
Teraz- pokutuję.

Anioł, łzę uronił.
Ludzie, Co Robicie?!
Nie tylko na ziemi,
przecież Tam-jest życie.

Dobry Pan, łaskawy.
Może się zlituje.
Nieba Ci, uchyli.
Duszę „wyprasuje”

[Jacek_Suchowicz]

Pan Bóg się zlitował

bez duszy żelazka

prasują koszule

spodnie aż do paska

 

prostują mankiety

rękawy kołnierzyk

ciuszek jest jak nowy

patrzysz i nie wierzysz

 

a dusze już w niebie

lekkie ciepłe zwinne

winy odpuszczone

są całkiem niewinne

 

...

:))

 

[Hiala]

@Jacek_Suchowicz

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

super

[iwonaroma]

Fajne :) pomysłowo

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

[Hiala]

@iwonaroma dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[corival]

@Hiala Intrygująca wizja... podoba mi się.

Pozdrawiam :)

[Hiala]

@corival dziękuję ślicznie - uśmiechy

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.