Jak u Zbigniew Herberta:
Kamyk
Kamyk jest stworzeniem
doskonałym
równy samemu sobie
pilnujący swych granic
wypełniony dokładnie
kamiennym sensem
o zapachu który niczego nie przypomina
niczego nie płoszy nie budzi pożądania
jego zapał i chód
są słuszne i pełne godności
czuję ciężki wyrzut
kiedy go trzymam w dłoni
i ciało jego szlachetne
przenika fałszywe ciepło
– Kamyki nie dają się oswoić
do końca będą na nas patrzeć
okiem spokojnym bardzo jasnym
Kościami losu rzucam
Do stracenia nic nie mając
Potoczyły się tak szybko
Jakby miejsca swoje
W splocie zdarzeń
Misternie zaplecionych
Dawno znały
Niecierpliwie wręcz czekając
Na mój ruch
Z pogranicza świadomości
Na ramieniu z duszą patrzę
Na wypadków dalszy bieg
Do stracenia mając wiele
Z drżeniem serca staję twarzą
Do hazardowej losu gry
Niech się toczą
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
Przez Wiesław J.K. · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
@Duch7milleniumZapomnienie to ratunek od przeszłości...pozdrawiam! ;-)
Przez Wiesław J.K. · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
@klucznikBrzmi jak koszmar, który przemienia przyjemne sny w popiół. Pozdrawiam! ;)
Przez Wiesław J.K. · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
@Dekaos DondiZofia, Zosia, to tak rzadkie, jednakże piękne kobiece imię jest mi szczególnie bliskie. Moja świętej pamięci rodzicielka właśnie takie imię miała. Fajne opowiadanko! Pozdrawiam serdecznie!
Przez Wiesław J.K. · Opublikowano
