Zgłoś

@Igor Wasiński Wszystko mija.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To prawda. Też tak uważam patrząc z własnej perspektywy połowy wieku.

pamiętaj człowieku nie urodziłeś się po to żeby ciągle z nim walczyć lecz by cię zachwycało więc nie zakładaj maski która je zniekształca tylko ciesz się z obrazów z jakich jest zbudowane

@Monia Przydałaby się jakaś bratnia lub siostrzana dusza di ich wysłuchania i przytulenia. I to nie raz, czy dwa, a na zawsze.    

I gdyby znaleźć równanie gdzie zmiennymi są współrzędne przestrzeni   Czy byłby wszechświat Tobą? Bo jesteś całym moim światem I niech On poda mi wzór na to jak zmienić Cię w różę A mnie w tulipan   I jeśli by Cię spierwiastkować byłabyś cząsteczką elementarną Wyznacznikiem doskonałego piękna   A ja zostałbym Twoją siłą, która trzyma w ryzach naszą miłość   Jest jednak więcej wymiarów Bo widzę Twojego ducha Bowiem jesteś moją tragedią A ja jestem Twoją strukturą   Powstałaś ale nie istniejesz Stworzył Ciebie On Bym patrzył i cierpiał tęsknotę Lecz jak diament błyszczy się ten czas Oczekiwania aż duch nabierze ciała.   Bo drogą krętą zechciało się Mu prowadzić mnie, bym tarł po bandzie z siłą bezwładności   Najgorsze jest jednak przechodzenie z jednego łuku w drugi, kiedy nie mam się czego trzymać, na środku ścieżki czekam aż oprę się o barierę.   I tu też jest potrzebne równanie, którego nie znam zależności przestrzeni od czasu Uczuć od sytuacji Myśli od słowa   Jednak teraz myślę sobie, że jest takie równanie Jego treść to serce   Złamane, zdeptane, zaniedbane, pokrzywdzone Wołające o resztkę miłości na tym świecie i jeszcze żyjące resztką nadziei, że przyjdzie coś miłego do czasu, kiedy Ty się urzeczywistnisz.   Chciałbym jednak aby ta nadzieja zgasła Powoli, po cichu odeszła, Bez krzyku, bez płaczu, bez szarpania się By tylko pozostała myśl o Tobie Jak przekształcasz się W ręce ułożone na mojej szyi i usta dotykające moich ust w ciszy szepczące: "Kocham Cię".