nie czeka

[Dagmara Gądek]

 

rzeka 
zawsze należy do jutra

dłońmi z fal wplecionymi w nurt 
czesze brzytwy porywom i kiedy 
piana wciąż syczy w zakolach - 

pruje przestrzeń po świt 

 

rzeka 
umyka mostom 

wytrząsa srebrne ryby ze snów 
targa brzegom zamulone brody
w których pełno wczorajszych kroków 
pośród osuwisk ( zachłannego ) dna 

rzeka 
jest kobietą 

z impetem się wbija w może

 

Edytowane wczoraj o 04:09 przez Dagmara Gądek (wyświetl historię edycji)

[corival]

@Dagmara Gądek Obawy, wahania, przemyślenia i instynkty składają się na życie kobiety, która chcąc przetrwać musi, mimo wszelkich może (tak,,, nie...) płynąć mimo niełatwych warunków. Tak to sobie odczytałam. Pozdrawiam :)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - ciekawie piszesz -  podoba się ta rzeka - 

                                                                                              Pzdr.serdecznie.

[iwonaroma]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Dagmara Gądek]

@corival dzięki za miłe odwiedziny i bliską mi refleksję :)), pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Waldemar_Talar_Talar dzięki serdeczne za miłe słowa - sprawiły mi radość , pozdrawiam :))

@iwonaroma dzięki za miłą łapkę :)), pozdrawiam sedecznie

[Jacek_Suchowicz]

rzeka 

jest zaborcza

 

zawłaszcza wypalone słońcem brzegi

porywa z zakrętów silne drzewa

przez całe życie taszczy skalny gruz

aż do morza

:)

 

[Dagmara Gądek]

… ;)) jeśli życiodajna rzeka przeraża, można jeszcze  wędrować w górę, do źródła ;)

 

dziękuję za komentarz, pozdrawiam :)

[Nata_Kruk]

@Dagmara Gądek ... obiecujący początek wiersza, poczytałam i dodam, że cały dobry.

Pozdrawiam.

 

[Dagmara Gądek]

@Nata_Kruk bardzo dziękuję za Twoje miłe odwiedziny i życzliwe słowa, pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Amber]

 

@Dagmara Gądek Dagmara, Twój wiersz skojarzył mi się z anegdotą.:) Pozdrawiam.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dostojny rabin na łożu śmierci jest żegnany przez rabinów ustawionych w długiej kolejce do jego łóżka. Z końca kolejki niższy rangą rabin ma pytanie do umierającego: "Co to jest życie?" Wszyscy są zgorszeni natrętem, ale nie mają wyjścia, i pytanie wędruje poprzez dostojników do umierającego: "Co to jest życie?" Najbliższy rabin przeprasza umierającego, że jeden z braci w takim momencie ma do niego pytanie: "Co to jest życie?" Rabin przymyka oczy i długo się zastanawia, w końcu odpowiada: "Życie jest jak rzeka." Odpowiedź wędruje do pytającego, ten po chwili znowu pyta: "Co rabin ma na myśli, mówiąc, że życie jest jak rzeka?" Rabini patrzą na pytającego niezadowoleni, nie mają jednak wyjścia i ponownie pytanie wędruje do umierającego. Ten znowu zamyka oczy i zastanawia się, po długim czasie odpowiada: "A może nie jest jak rzeka."

[Dagmara Gądek]

@Amber ha, ha, kawały z rabinami w foli głównej bywają …przewidywalne ;))

 

Cóż, tutaj samo hasło wywoławcze : rzeka  jest nośnikiem silnego pierwiastka żeńskiego, jego niezależności i świetnych zdolności adaptacyjnych do wciąż nowych uwarunkowań; jak i niesłabnącej potrzeby determinowania nowych sytuacji i otwarcia się na nowe też w sferze emocjonalnej i na to, co sprzyja, służy wręcz ;)) odnawialności  kobiety.

Ten ostatni czynnik jest wpisany w naszą konstytucję : kończąc pewne etapy w życiu - w większości nie wracamy już do nich, zrzucamy z siebie jak stare liście, kobieta jest ZAPROGRAMOWANA na samoregenerację, jak drzewo jesienne i to mężczyznom jest trudniej zakończyć ( choćby mentalnie ) pewne kwestie. 
Będąc tak wyposażonymi, powinnyśmy wreszcie wsłuchać się we własną energię wewnętrzną i tutaj mam wrażenie, że tylko stereotypy postrzegania kobiet skutkują wciąż łzawą poniekąd -  kobiecą poezją; na szczęście trend jest przełamywany, przyznajemy sobie głos do decydowania o odważnym pisaniu; o cielesności, o własnej decyzyjności i … chociażby o męskich słabościach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

 

…natomiast wracając do dowcipu, to sądzę że w pokoju rabina byli sami męscy członkowie wspólnoty; a i presja ostatniego słowa została zweryfikowana przez perspektywę uderzenia rzeki życia o most czasu… ;))))

 

pozdrówki i dzięki ;)

[Amber]

@Dagmara Gądek Twój komentarz to konkurencja dla Twojego wiersza:), no raczej podpora.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo dobry wiersz, dający do myślenia. Pozdrawiam serdecznie.

[Dagmara Gądek]

@Amber 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

bardzo dziękuję za powrót i za życzliwe słowo - ciepłe pozdrówki :))