nie czeka

[Dagmara Gądek]

 

rzeka 
zawsze należy do jutra

dłońmi z fal wplecionymi w nurt 
czesze brzytwy porywom i kiedy 
piana wciąż syczy w zakolach - 

pruje przestrzeń po świt 

 

rzeka 
umyka mostom 

wytrząsa srebrne ryby ze snów 
targa brzegom zamulone brody
w których pełno wczorajszych kroków 
pośród osuwisk ( zachłannego ) dna 

rzeka 
jest kobietą 

z impetem się wbija w może

 

Edytowane wczoraj o 04:09 przez Dagmara Gądek (wyświetl historię edycji)

[corival]

@Dagmara Gądek Obawy, wahania, przemyślenia i instynkty składają się na życie kobiety, która chcąc przetrwać musi, mimo wszelkich może (tak,,, nie...) płynąć mimo niełatwych warunków. Tak to sobie odczytałam. Pozdrawiam :)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - ciekawie piszesz -  podoba się ta rzeka - 

                                                                                              Pzdr.serdecznie.

[iwonaroma]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Dagmara Gądek]

@corival dzięki za miłe odwiedziny i bliską mi refleksję :)), pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Waldemar_Talar_Talar dzięki serdeczne za miłe słowa - sprawiły mi radość , pozdrawiam :))

@iwonaroma dzięki za miłą łapkę :)), pozdrawiam sedecznie

[Jacek_Suchowicz]

rzeka 

jest zaborcza

 

zawłaszcza wypalone słońcem brzegi

porywa z zakrętów silne drzewa

przez całe życie taszczy skalny gruz

aż do morza

:)

 

[Dagmara Gądek]

… ;)) jeśli życiodajna rzeka przeraża, można jeszcze  wędrować w górę, do źródła ;)

 

dziękuję za komentarz, pozdrawiam :)

[Nata_Kruk]

@Dagmara Gądek ... obiecujący początek wiersza, poczytałam i dodam, że cały dobry.

Pozdrawiam.

 

[Dagmara Gądek]

@Nata_Kruk bardzo dziękuję za Twoje miłe odwiedziny i życzliwe słowa, pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.