Milczący krzyk duszy

[Adam Zębala]

Nie jestem winien 

i za nic nie odpowiadam.

 

Każdego uczyniono odpowiedzialnym 

Ja nie biorę odpowiedzialności.

 

Kwiaty zerwane na polu,

i zaniesione na cmentarz.

 

Stary i zniszczony grób.,

bez imienna mogiła,

z której usunięto krzyż. 

 

Róża pod nią serce,

jedno i drugie wiele mówi. 

 

Na płycie gorzka dedykacja,

kto przechodzi niech przeczyta. 

 

Serce wyciągnięte z grobu

i na płycie położone. 

 

Dla pewnej osoby,

aby w pamięci zachowała. 

 

Przychodzisz na nie znaną mogiłę 

i przynosisz kwiaty.

 

Na chwilę chcesz zapomnieć 

że uczyniono Cię odpowiedzialnym.

 

Za życie i za miłość,

bez względu jakie były.

 

I za religię która 

nie jest za darmo.

 

Oddaj odpowiedzialność temu 

który Cię nią obdarzył.

 

Będziesz wolnym od wyżej wymienionych 

i innych też. 

 

 

[Dagmara Gądek]

@Adam Zębala … niby opis ujęty dość tradycyjnie, ale czuć stojącą za nim autentyczną ( choć powstrzymywaną ) - emocję; sytuacja dość enigmatyczna, ale róża na grobie autentycznie wzruszyła … pozdrawiam.