Rozjaśnienie

[Dekaos Dondi]

             

w powiewach wiatru

gniazda tulą szelest skrzydeł

wiążą karmelowe pętle

na słodkich szubienicach

pół rozpuszczone zanikają

w horyzoncie zdarzeń

 

sączą krzyk w ciszę

tęsknotę w zapomnienie

wycieka wzrok ze środka źrenic

obraz wymażą śladem świtu

sen rozjaśnieniem nocy

 

 

 

 

             

 

 

 

 

 

 

Edytowane Niedziela o 09:22 przez Dekaos Dondi (wyświetl historię edycji)

[Dagmara Gądek]

…ładny początek, tonie po chwili w nadmiarze przymiotników; a horyzont zdarzeń - się oklepał. 
 

W pierwotnej wersji o ile pamiętam, był : krzyk wbijany łopatą - i był on bardziej sugestywny niż krzyk sączący się ( sączenie - związane jest z powolnym dozowaniem; a krzyk - jest zaistniałym w krótkiej czasie hałasem- jak to logicznie pogodzić?;))

 

ogólnie- jest łatwość, ale i pokusa zastępowania pięknosłowem - prawdziwego przekazu… 

 

pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Dekaos Dondi]

@Dagmara Gądek ↔Dzięki:)↔Fakt. Oklepane, ale czyż w życiu, ciągle wszystko "takie nowe"

Prawda. Krzyk wbity łopatą, brzmi bardziej "dogłębnie" jednakowoż, bywa, iż powolne sączenie, jest bardziej uciążliwe, bo trwa dłużej. A poza tym, czasami piszę "dziwnie":))↔Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.