Na kocią łapę

[alos]

Kolejne mezaliansy z naturą nie dają pewności

czyje na wierzchu, chociaż krzyk czyżyków na zielonym

niebie niepokoi. Zbyt słabe związki i miód zachodu

nie potrafi nasycić nawet owadziej ciekawości.

 

Zgoda, zwiedzamy ziemię według ich pitavali

lecz najważniejsze nocne loty są na wyczucie.

Raz w cudzym, raz we własnym ciele roznieca się

ogniska i mowa-trawa podnieca. Jesteśmy bliżej

 

odkrycia, że za kręgiem światła stworzenie trwa

pełniej i z czasem uściśla się nawet błądzenie.

Język  płomyków pozostaje jednak niejasny, obojętnie

przystając do rzeczy, Jakby próba z natury

 

musiała być nieudana, drapieżniki pożreć cienie

pasące się wśród zielonej doliny. Choćbyśmy się zlękli

cieśla  za chwilę podniesie belkę i wzrok będzie pewniejszy

a oparcie możliwe, kiedy tylko zdołamy wrócić na ziemię.

 

[befana_di_campi]

Miło Cię tu (prze) czytać Alosie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

- befanija brutalna

[Dagmara Gądek]

@alos ha, ha, ha, ależ to fajne, takie …wierszopisowe;))), ale znów mogło być mniej przegadane, krócej - jednym słowem. Oparcie , czy opieranie się ;))?

 

We własnym ciele - czy własnym cielcu

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

?

 

Gdy sprawy ( tak jak w tekście ) się toczą na linii - trywialność / makabreska - to znaczy, że mamy do czynienia z łzawą komedią; a tej nie trzeba nawet światła dziennego bo i w nocy lustro pokazuje .. ..no właśnie ;))

Zjadanie cieni - świetne, od tych przynajmniej nikt nie wymaga …estetyki ;)), pozdrówki,