Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Insomnia

befana_di_campi
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

befana_di_campi

befana_di_campi

Opublikowano
Opublikowano

I. Bezsenność

 

Pięcioma 

zmysłami 

podchodzę 

do łąk lawendowych 

 

Minęłam chaszcze 

waleriany 

białego nostrzyka 

zarośla 

 

Pośród melisy i chmielu 

owadzia muzyka 

z passiflory pnączem 

brzęczy obertasem 

 

Upałem 

pachnie 

Augustifolia  

duszno - 

 

Brak mi 

wody ze źródła 

lodowych 

kryształków 

powietrza 

 

Piętrzy się wzgórze sosnowe 

wije zaskrońcem ścieżynka - 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

Tylko 

czy dotrę 

ponad wierzchołki 

 

Nim zasnę


 

II. Wilcze godziny

 

Beznadziejne te wilcze godziny 

oddechem snu pauzowane 

z bezrzęsą gwiazdą 

jak gała cyklopa - 

- - - - - - - - - - - - - -  

I zapachem swędu 

po zastawionych kątach


 

III. Pavor nocturnus

 

Motto: „Sny sprawują czasami obudzenie nagłe połączone z pewną niespokojnością”  („Medycyna ludowa […] Poradnik lekarski dla wszystkich stanów”). Warszawa 1860. – s.37

                                                                             

Zdarza się 

iż duża kobieta    

budzi się dzieckiem       

aby z lalczyną rozpaczą  

ptasio zapłakać w koszulę nocy –

 

wówczas Anioł Stróż 

na powiekach jej kładzie 

rękę swą - kompres 

ciepły niby lipowy okwiat    

i przesycony zapachem  

 

ambry bursztynowych ziół 

i jego  

toaletowej wody 

 

Augustifolia, dokładniej: Lavandula augustifolia łacińska nazwa lawendy właściwej.

2

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • violetta
      Wyspa

      Przez violetta · Opublikowano

      @jaś słodkie, urocze, trzymacie się razem i sami zdobywacie pożywienie, musisz wiedzieć, że na łąkach rośnie biała komosa, którą możesz jesz i się nią najesz:) ja pamiętam, gdy byłam dzieckiem to jadłam różne smakołyki roślinne z łąki, a czasem zerwało się marchewkę z polanko drodze, gdy byłam na spacerze z koleżankami albo wykopało ziemniaki i robiło się pikniki nad rzeczką, to były piękne czasy. :)
    • aniat.
      Puste strony zeszytu

      Przez aniat. · Opublikowano

      @Mitylene Dziękuję, za tak pochlebny komentarz. Jest mi niezmiernie miło.
    • violetta
      samoświadomość

      Przez violetta · Opublikowano

      @jaśto masz piękny widok, żadnych budynków, tylko liściaste lasy :) bardzo kolorowo za oknem:) Lubię przyrodnicze filmy oglądać, kiedy była taka moda:) w moim domu:)
    • Roma
      przescrolluj

      Przez Roma · Opublikowano

      spójrz, jak ładnie wygląda w literach rozwianych, z policzkami muśniętymi atramentem (to najnowszy filtr, poetycki).   słowa starannie dobrała pod ciebie, pod ciebie , i ciebie. fitują z wyobrażeniem? to zostaw lajka.       a na brzuchu  (nie dojrzysz) niewypowiedzenia wrzynają się w skórę.   to szczury! pod rozgrzanym wiadrem wgryzają się w pępek, w początek. szukają drogi do ciebie, do ciebie, i ciebie.    
    • jaś
      Wyspa

      Przez jaś · Opublikowano

      Mama straciła pracę, gdy upadła fabryka garnków i patelni, w której sprzątała. Ja też nie mogę znaleźć roboty. Mam tylko nieskończoną podstawówkę a do prostych robót teraz używają koparek, dźwigów, ciągników i innych nowoczesnych maszyn. Dziadek ma kolejarską rentę po tym jak zderzaki między wagonami zmiażdżyły mu dłoń .Żyjemy z niej we trójkę to nie jest nam łatwo. Mama przygarnęła jeszcze z ulicy psa o trzech łapach ale jest nieduży i mało je. Ma na imię Amik. Z biedy udajemy się z dziadkiem na zieloną wysepkę na Warcie, rzece o nazwie kojarzącej się z harcerskimi przygodami. Łowimy tu ryby, żebyśmy mieli co włożyć do garnka, jak mawia mama. Dziadka muszę nieść na barana, żeby reumatyzm go doszczętnie nie połamał chociaż i tak jest nieźle pogięty. Wiosną jest fajnie, bo znajdujemy ptasie jajka, ale teraz jest jesień i o jajecznicy możemy zapomnieć. Skończyły się już letnie jabłka w przydomowych ogródkach. Do jedzenia dżdżownic nie mogę się przekonać, choć dziadek bardzo je zachwala i mówi, że to taka wołowinka dla biedaków. Mama była wczoraj w pośredniaku, ale zaproponowali jej jedynie kurs spawania. Nie przyjęła tej oferty, bo z jednym okiem mogłaby sobie zrobić jeszcze jakąś  krzywdę. Siedzimy więc z dziadkiem na tej zielonej wyspie już od wczoraj, ale ryby w ogóle nie biorą. Dziadek złapał z pół kilograma koników polnych i usmażył je w garnku. Brzydziłem się, ale wcale nie były takie złe. Gorsza była herbata z wody z rzeki, bo śmierdziała ropuchami. Jest już ciemno jak diabli. Dziadek śpi i pomrukuje, a ja sobie myślę, jakie to szczęście, że inni mają pracę. Bo gdyby nie mieli, to na tej naszej wysepce zrobiłoby się tłoczno. A tak, przynajmniej jest spoko. Piszę to na starym otrzymanym od wujka na imieniny, posklejanym srebrną taśmą komputerze na baterie i zaraz wyślę to do literatów. A jeśli jutro zdarzy się coś ciekawego, to też o tym napiszę. A teraz dobranoc, mamusiu. Pa.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...