Wewnętrzne Dziecko

[Liric Cirine Neszi]

I choćbyś biegła przez świat na oślep,

Ono wie, czego mu zabrakło.

I choćbyś wyjechała sto mil od domu,

w satysfakcji i dumie,

że w końcu się uwolniłaś,

odezwie się z Tobie nawet i tam.

Siedzi skulone i wystraszone,

i czeka na Twoją uwagę.

A Ty w pędzie życia szukasz na zewnątrz.

Nie słysząc,

nie widząc,

że to nie tak.

I w końcu przychodzi dzień czarny jak noc,

jak ściana i mur, jak meta i stop.

I w środku gdzieś tam, w głębokiej otchłani,

słychać szloch Dziecka "Ty się mną zajmij".

Skąd to się wzięło? Co chce powiedzieć?

Ile lat trwało? Gdzie byłaś? Gdzie biegłaś?

Nic nie słyszałaś.

Strzelało na zewnątrz, co było w uśpieniu.

Więc wchodzisz do środka, do Siebie, do wewnątrz,

zadajesz pytania o Jego potrzeby.

Wewnętrzne Dziecko odpowie w tęsknocie,

że czeka na mamę i tatę.

Na ziemskich rodziców.

Że czeka na nich w swym zapomnieniu.

Zasady planety są jednoznaczne,

więc trzeba dwoje, by zrodziło się nowe

Życie.

Lecz każdy z nas jest tym samym Światłem,

przejawem Boskości,

Jednią w komplecie.

I nagle trzeźwiejesz,

bo byłaś pod wpływem,

programów z dzieciństwa

ciągnących jak lina.

Bo wiesz, że jesteś Jedynym Rodzicem,

który ma wszystko, czego potrzeba.

I wtedy utulasz w swej akceptacji,

bezpiecznym ramieniem to małe Dziecko.

Widzisz, uznajesz, kochasz bez granic,

nie płynie już z braku, by ciągle mieć coś.

Bo wszystko już jest,

jesteśmy pełni,

plastry na dziury są niepotrzebne.

Bo ich tam nie ma i nigdy nie było,

to brak świadomości tych naszych krewnych.

Byłaś, jesteś i zawsze będziesz

wszystkim, czego było Ci trzeba.

Światłem, Miłością i Świadomością,

zielenią trawy, błękitem nieba.

Nie karmisz innych,

nie jesteś już głodna,

nie grasz ofiary,

nie dźwigasz ciężarów.

Nie jesteś już mała, lecz już dorosła,

wyszłaś z dziecięcia i zależności od klanu.

Widzisz już więcej, rozumiesz i słuchasz,

bo Cisza Twoją cudowną przestrzenią.

Już nie przekleństwem, a błogosławieństwem.

Choć sama - nie sama,

to w stadzie najciaśniej,

a Ty wysoko, wyżej i jaśniej.

Tam mało ludzi, ale wiesz dobrze,

że tylko taka jest Twoja Prawda.

Akceptuj i ufaj, idź za swym sercem,

a przyjdzie co pragniesz z prędkością światła.

 

 

[Łukasz Jasiński]

Ojej...

 

Łukasz Jasiński 

[Leszczym]

@Liric Cirine Neszi bardzo mi się podoba ten wiersz. Jakiś taki ujmujący, może ciut naiwny, może taki dobrotliwy i sympatyczny, ale fajny po prostu ;))

[Liric Cirine Neszi]

@Leszczym Wiersz powstał po terapeutycznym kursie z wewnętrznym dzieckiem, które każdy w sobie ma. Nasze dorosłe wybory są niczym hologram z dzieciństwa. Wiem, to dla większości nowość, a może nawet właśnie naiwność, że tak naprawdę jesteśmy pełni, a nie wybrakowani. Większość ludzkości urosła, ale nie dojrzała do dorosłych wyborów. Z lęku. Strachu. Lojalności... Chciałam się tym podzielić. Dziękuję, mnie również się podoba :)