nie przeszkadza

[aff]

 

konto 
na profilu informacyjnym w systemie teleinformatycznym 
otrzymuje pismo w postaci elektronicznej 
które 

zostało mu przekazane
przez Urząd na podstawie właściwego 
upoważnienia do Jego reprezentacji oraz wiążących kontroli 
odpowiednich osób zwanych dalej zgodnie

 
z obowiązującą nomenklaturą Tutejszego.

informacja przenosi się w miejsce co obarczone zostało 
prawnymi konsekwencjami od 
których istnieje w sensie non omnis moriar 

uściślając: możliwość odwołania

się, konto zarasta niczym broda Pana Boga
siwą kaskadą w pareidoliach! oddalamy się od Ciebie 

klik

 

od wiosny co roku przechadza tutaj
wyrywana z nałogu
białogłowa
ławeczkę ktoś postawił zamiast zaszczanego rowu
można przysiąść kulturalnie

 

można

nawet do wieczora

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 27 Maja przez agfka
. (wyświetl historię edycji)

[befana_di_campi]

@agfka I co z tego wynika? Przypuszczalnie wynika, iż nic nie wynika... Tak ja to w swojej starzejącej się

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ownicy odczytałam. 

Starość jednak potrafi być piękna

[aff]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W tej chwili już są zapisy w ustawach o tym, że użytkownicy otrzymują korespondencję wyłącznie za pomocą kanału informatycznego. Dodaj do tego może jeszcze sytuację na Poczcie Polskiej i ruchy, które dążą do jej upadłości.

Bo przecież świat paczko-cyfrowo-pudełkowy świetnie się sprawdza. Po co jakiś adres zamieszkania?

 

To są zmiany po prostu, które dzieją się gdzieś, gdy zbierasz sobie bez czy spacerujesz po Wieliczce, lub rano tańczysz przy patefonie, a Twój (mój, jego, jej) świat staje się zupełnie inny, gdy jednocześnie wciąż jest taki sam.

 

 

Nie czas ża­ło­wać róży, kie­dy pło­ną lasy -
Nie czas la­sów ża­ło­wać, kie­dy pło­nie świat,
Gdy ob­szar ziem­ski jed­ną sta­je się Sa­ha­rą...
Nie czas ża­ło­wać świa­ta, gdy wzno­wił się cha­os,

Gdy dnia i go­dzi­ny nikt nie wie,
Kie­dy Bóg, kulą ziem­ską w pierś tra­fio­ny, padł
I po­wstał jak lew w swym gnie­wie! -
Gdy noc każ­da naj­głęb­szą czer­ni się ża­ło­bą...

Jed­nak ża­łu­ję róży i pła­czę nad sobą.  

 

źródło:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

 

Pozdrawiam :-)

 

 

 

 

 

 

 

(dodam, że trzeba się najpierw zalogować, aby przeczytać ;-)

"Róża lasy i świat" Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, bo można np. zapomnieć tytuł - pozdrawiam niezalogowanych :-)