perfekcjonizm

[unlovable]

Znów nie wiem co robić i gubię się w drodze,

Bo przecież tak wiele mam do stracenia.

I nie wiem, czego naprawdę się boję,

Gdy samotność jest gorsza od odrzucenia.

 

Więc kocham ideał, ale tylko w głowie,

Bo serce bolałoby bardziej niż dusza.

I tracę miesiące, bojąc się przekonać,

Że świat nie pasuje mi do scenariusza.

 

Nie umiem pokochać nikogo;

Miłość jest trudniejsza niż wyobrażenia.

I czuję się tak niekochana,

Gdy brak ideału jest jak brak istnienia.

 

Więc kocham to, czego mieć nie mogę.

Na filarach wiary oparte jest życie,

I piękne jest to, co jest niewiadome.

Nikt nie ceni prawdy ponad tajemnicę.

 

Edytowane 23 Maja przez unlovable (wyświetl historię edycji)

[violetta]

Mam tak samo:)

[Gizel-la]

pewnie, że tak!

ideały są w naszej wyobraźni

dzięki niej: idealizujemy, fruwamy, błyszczymy...

 

czy musimy od razu schodzić na tę ziemię???

 

 

[poezja.tanczy]

@unlovable

Dla tajemnicy, jakie zasady

I na przecznicy, oczekiwanie zwady

 

Świetny kawał wiersza!

Czapki z głów

 

Pozdrawiam miło,

M.