Podszepty

[Marcin Sztelak]

 

Na wypadek nagłej apokalipsy

sznurowadłami zawiązuję czas,

może tylko zapętlam, przecież wcale

nie chcę naiwnie krzyczeć: Chwilo trwaj.

 

Podobno cały kosmos jest we mnie,

tylko ten niezrozumiały strach

nie pozwala swobodnie żeglować

pośród miliardów gwiazd.

 

Gdybym nawet w to wierzył wciąż słyszę 

szyderczy śmiech czterech jeźdźców,

pędzących uparcie przed siebie,

poprzez światło i mrok.

 

I ten smutny głos:

Wszechświat już nie istnieje,

pozostał pył, który wciąż rozdmuchujesz

ciągle śniąc.

[aff]

Jeźdźcy są całkiem konkretni moim zdaniem, ale

[befana_di_campi]

Piękny i mądry wiersz :) Więcej podobnych :)

[Dared]

@Marcin Sztelak Dobre pisanie, mała uwaga, wszechświat raczej nas przeżyje, przetrwa

[andreas]

@Marcin Sztelak

Bardzo dobry wiersz.

Pozdrawiam.

[Marcin Sztelak]

@Marcin Sztelak Dziękuję za komentarze, a co do wszechświata są różne teorie filozoficzne, min. tak, że wszechświat to my i umiera wraz z nami...