Adam

[koralinek]

stań o dwu nogach

istoto z błota i piasku

 

kim jesteś?

rzeźbą na podobieństwo nieba

którego czar i błysk

dzierżę w oczodołach

najdoskonalszą

węglową maszyną

której doświadczono poruszenia serca

 

nie jesteś jak liść

choć w wietrze się kąpię

 

nie jesteś jak trzcina

choć w wodzie brodzę po pas

 

wezwano cię nie bez powodu

nawet jeśli

to ja mam go dopiero zapisać

dłutem żelaznym

ciężkim

acz trwałym

 

Prometeusz nie dał ci ognia

nie

dał mi coś więcej

zapał przemożny

i żądzę znaczenia

 

oto twoje powołanie

i nie ma innych ponad to

co jest i będzie przed tobą

 

zerwę ten owoc

zerwij i śnij

życiem poddanych mi

przyszłych dni

 

a nagrodą twoją

będzie śmierć

słuszna

na wskroś pełna

i ludzka

 

11 IV 2024

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Giorgio Alani]

@koralinek Interesujące studium przypadku istoty zwanej homo sapiens. Dobry pomysł z tymi nawiązaniami do Biblii i mitologii. Najbardziej jednak zaciekawiła mnie sama forma wiersza, która poniekąd przypomina wywiad z tytułowym Adamem. Adam pełni tu rolę osoby odpowiadającej na pytania "tajemniczego dziennikarza". Właściwie to nie wiadomo do końca, kim on jest, domyślam się jednak, że chodzi o Boga lub jakąś istotę wyższą. Ostatnia strofa idealnie dopełnia cały utwór, dodając do niego nieco pesymizmu. W końcu wszyscy skończymy martwi. Czy jest na świecie coś bardziej ludzkiego?