Świeca

[Dobry, Zły i Brzydki]

Płochliwie zwiewny blask

Ciepłem nie dosięga

Gdzie dwa ciała

 

Iskierek lekki trzask

Rozbrzmiewa przysięga

Zwilgotniała

 

Refleks obłość liże

W zachwyt wprawiając

Raz po raz

 

A ciała wciąż bliżej

Płomień ożywiają

By wnet zgasł 

Edytowane 1 Kwietnia przez Dobry, Zły i Brzydki (wyświetl historię edycji)

[Łukasz Jasiński]

Rytmiczny, a jednak: jak na dłoni widać pierwszy wers - jeśli jest interpunkcja, to: winna ona być w całym tekście, wiem, wiem i wiem - chodzi o sylabiczność, proponuję znaleźć inne słowo i usunąć przecinek. 

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane 1 Kwietnia przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

[Dobry, Zły i Brzydki]

@Łukasz Jasiński czy tak będzie wyglądał lepiej? Dzięki, że zwróciłeś uwagę.

[Łukasz Jasiński]

@Dobry, Zły i Brzydki

 

Ojej, dobra... Dla świętego spokoju pokażę jak czytam, poza tym: nie należy stawiać przymiotnika obok przymiotnika, zresztą: nikt mi przecież nie płaci za wysiłek intelektualny...

 

"To taki zwiewny blask,

ciepłem nie dosięga,

dwa - ciała,

 

iskierek lekki trzask,

rozbrzmiewa przysięga,

zechciała, 

 

refleks obłość liże

i w zachwyt wprawiając 

raz po raz,

 

a ciała wciąż bliżej,

płomień ożywiają,

wtedy - zgasł..."

 

Oczywiście, to tylko moja skromna interpretacja, a wiersz jest posiada skojarzenia erotyczne, szczególnie w kościele - tam są przecież świece, miłego wieczoru.

 

Łukasz Jasiński